چکیده:
پژوهش حاضر به منظور بررسی چیستی روزنامه نگاری گفت وگو به عنوان گونه-ای مهم و در عین حال مغفول مانده در کشور انجام گرفته است. مبانی نظری این تحقیق بر پایه بسط مفهوم «حوزه توسعه مجاور»(Zone of Proximal Development (ZPD)) ویگوتسکی و تلفیق آن با منطق گفت وگویی باختین، نظریه-های کنش ارتباطی و حوزه عمومی هابرماس، جامعه شبکه ای کاستلز و ارتباطات مشارکتی سرواس تنظیم شده است. بر اساس بنیان های نظری مذکور، این تحقیق «الگوی توسعه فرهنگی بر پایه روزنامه نگاری گفت وگو» را طراحی کرده که در آن حوزه توسعه مجاور رسانه-ای، زمانی که بر گفت وگوی باختینی- هابرماسی مبتنی است، از طریق مکانیزم روزنامه نگاری گفت وگو، زمینه تقویت و تداوم ارتباطات دوسویه، تعاملی و مشارکتی را فراهم می کند که این نوع ارتباط دستیابی به توسعه فرهنگی را هموار می سازد. در این الگو روزنامه نگاری گفت وگو به آن نوع روزنامه نگاری اطلاق می شود که به اعتبار آن طرفین ارتباط به گفت وگوی همگانی، عقلانی، انتقادی، چندآوا و بی پایان در خصوص نظرات یکدیگر پرداخته و به فهم مشترکی دست می یابند
خلاصه ماشینی:
مبانی نظری این تحقیق بر پایۀ بسط مفهوم «حوزه توســعه مجاور»(ZPD)Zone of Proximal Development )) ویگوتسکی و تلفیق آن با منطق گفت وگویی باختین ، نظریه های کنش ارتباطی و حوزٔە عمومی هابرماس ، جامعۀ شبکه ای کاستلز و ارتباطات مشارکتی سرواس تنظیم شده است .
بر اســاس بنیان های نظری مذکور، این تحقیق «الگوی توسعۀ فرهنگی بر پایۀ روزنامه نگاری گفت وگو» را طراحی کرده که در آن حوزه توسعه مجاور رسانه ای ، زمانی که بر گفت وگوی باختینی - هابرماسی مبتنی است ، از طریق مکانیزم روزنامه نگاری گفت وگو، زمینۀ تقویت و تداوم ارتباطات دوسویه ، تعاملی و مشارکتی را فراهم می کند که این نوع ارتباط دستیابی به توسعۀ فرهنگی را هموار می ســازد.
نقش دوگانۀ رسانه ها در تعمیق یا حل اختلافات فرهنگی ، سیاسی و اجتماعی و توانش ارتباطی آنها برای ارتقای گفت وگو و تفاهم در این فرایند، چشم اندازهای نوینی در حوزٔە ارتباطات توسعه گشوده است .
در اینجا به دوخصیصه مرتبط با بیان که این تاریخیت را بازتاب داده و امکان تمیز آن از واحدهای عرفــی زبان (همچون کلمه ، گزاره ، جمله و غیره ) را فراهم می کنند و در حقیقت گفت وگوپذیری بیان را از نظر باختین شرح می دهند پرداخته می شود: ١) رابطه هر بیان با بیان های پیشین و ٢) خطابیت ٣ بیان ، که همان جهت گیری آن نسبت به بیان دیگر و به طور خاص ، نسبت به درک (فهم ) واکنشی (پاسخ گویانه )٤ دیگران است .