چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رشد و توسعه تولیدهای علمی پژوهشگران ایران، طی سال های 2011-2000 در حوزه روانشناسی بود.
روش: مجله های تخصصی روانشناسی در طبقه بندی موضوعی پایگاه JCR شناسایی و داده های موردنظر با جست وجو در پایگاه مدلاین بازیابی شد و مورد بررسی قرار گرفت. بررسی نتایج جست وجو در پژوهش حاضر به بازه زمانی 2010-2000 محدود شد. جامعه آماری بر اساس قانون پراکندگی برادفورد و با توجه به تعداد استنادها، مجله های هسته و مجله های دارای عامل تاثیر بالاتر از سه تعیین شد. بدین ترتیب از میان 71 مجله حوزه روانشناسی در پایگاه JCR ، تعداد 19 مجله معیار لازم برای ورود به پژوهش را داشتند و بررسی شدند.
یافته ها: تمامی 19 مجله انگلیسی زبان بودند. 84 درصد آن ها مربوط به کشورهای آمریکا و انگلستان و 16 درصد مربوط به دو کشور هلند و سوئیس بود. تعداد 19 مقاله از کل مقاله ها به ایران متعلق بود که آن را در میان 58 کشور، پس از آرژانتین و پیش از سنگاپور در رتبه سی و دوم قرار داد. 56 نویسنده از 12 مرکز دانشگاهی، نویسنده مسئول مقاله های ایرانی بودند و 11 درصد مقاله های آن ها به صورت مشترک و با همکاری بین المللی تدوین شده بود.
نتیجه گیری: طی سال های 2010-2000 تعداد تولیدهای علمی ایران در مجله های مورد بررسی، اندک ولی دارای رشد به نسبت صعودی است.
Objectives: The current research objective was to study the growth and improvement of scientific productions of Iranians authors in psychology field during 2000-2010.
Methods: Psychology journals listed in the JCR database subjective category were identified and then the MEDLINE database was used to retrieve and analyze the data. Data collection was restricted to 2000-2010 years. The population was determined based on the Bradford Law of Scattering، number of citations، core journals، and journals with impact factor greater than 3. Therefore، among 71 JCR psychological journals، 19 had required criteria to be included in the study.
Results: All selected journals were appeared in English. Eighty four percent were from origins of USA and UK and 16% from Holland and Switzerland. Nineteen papers were by Iranian authors and thereby Iran ranking among 58 countries was 32 just before Singapore and after Argentina. Fifty six authors from 12 academic centers were corresponding authors and 11% of papers were produced with international collaborations.
Conclusion: The Iranians had limited scientific productions during 2000-2010 with a relatively increasing growth.