چکیده:
هند، کشوری با یک زبان رسمی و 22 زبان اصلی و ادبیاتی متفاوت، راه طولانی و پرپیچ و خمی
را در حوزة ادبیات تطبیقی ب هخصوص پس از دوران استعمار پیموده است. در این مقاله، با نگاهی
مختصر به تاریخ پرفراز و نشیب دانشگاه جاداوپور، که رشتة ادبیات تطبیقی نخستی نبار در سال
1956 در آنجا تاسیس شد، و سپس با بررسی شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و ادبی آن دوران،
کمی قبل و بعد از استعمار، خواهیم دید که این رشتة جوان علوم انسانی چرا و با چه هدفی در
هند شکل گرفت و نیازهای فرهنگی و ادبی جامعة هند چگونه موجب دوام و رشد آن شد. البته
تاسیس این رشته در ابتدای راه با مشکلاتی همراه بود. از جمله اینکه سلطة مطلق ادبیات انگلیس
بر ادبیات هند، یا آشنایی نویسندگان و ادیبان هند با ادبیات سایر کشورها تنها از طریق ادبیات
انگلیس، و از همه مه متر وجود زبا نها و ادبیات مختلف در کشور سبب اختلاف میان مردم شده
بود و هر قومی م یخواست بر دیگری سلطه یابد و از امکانات بیشتری برخوردار باشد. در نهایت،
محققان و نویسندگان با پذیرش این واقعیت که تنوع چاشنی و مایة غنای حیات فکری و ادبی
است، به این نتیجه رسیدند که مطالعه، بررسی، توسعه و گسترش ارتباطات ادبی هند با دیگر
کشورها تنها با درنظر گرفتن همة زبا نهای محلی و ادبیات شرق و غرب به عنوان یک کل از
طریق تاسیس رشتة ادبیات تطبیقی امکا نپذیر است. آشنایی با شرایط و نحوة آغاز ادبیات تطبیقی
در هند م یتواند برای ما که هنوز در آغاز راه هستیم مفید باشد.
خلاصه ماشینی:
در نهایت ، محققان و نویسندگان با پذیرش این واقعیت که تنوع چاشنی و مایه غنای حیات فکری و ادبی است ، به این نتیجه رسیدند که مطالعه ، بررسی ، توسعه و گسترش ارتباطات ادبی هند با دیگر کشورها تنها با درنظر گرفتن همه زبان های محلی و ادبیات شرق و غرب به عنوان یک کل از طریق تأسیس رشته ادبیات تطبیقی امکان پذیر است .
اکنون ، با نگاهی اجمالی به تاریخ پرتلاش تأسیس دانشگاه جاداوپور، که گروه ادبیات تطبیقی نخستین بار در آنجا تأسیس شد، و با توجه به شرایط اجتماعی و سیاسی و علمی قبل و بعد از استعمار روشن می شود که ادبیات تطبیقی در هند چگونه شکل گرفت و از چه راه هایی عبور کرد تا موفق شد مشکلاتش را پشت سر بگذارد و تحقیقات ارزشمند و قابل توجهی در این حوزه عرضه کند.
یکی از کارهای مهم گروه ادبیات تطبیقی دانشگاه جاداوپور پرورش قوه نقد دانشجویان و گنجاندن چند متن ادبی ترجمه شده در برنامه های درسی بود.
البته هیچ تضمینی وجود نداشت که این موفقیت هر سال در مورد همه تکرار شود، ولی بعید هم نبود که دانشجویان ادبیات تطبیقی پس از اتمام دوره فوق لیسانس برای ادامه تحصیل از دانشگاه های کشورهایی مثل فرانسه یا امریکا بورس بگیرند که ادبیات تطبیقی در آنها جای خود را به خوبی باز کرده بود.