چکیده:
پژوهش حاضر به هدف شناسایی و ارائه الگوی مهار پرخاشگری با تکیه بر آموزههای دینی بود که با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی انجام گرفت. بدین منظور، آیات و روایات مربوط به پرخاشگری، از منابع اسلامی به شیوة کتابخانهای گردآوری، سپس روایات به صورت موردی بررسی و تبیین روانشناختی از آنها صورت گرفت. راهکارهای ارائهشده در هر روایت استخراج و در پایان با استفاده از آنها، در یک چیدمانی منطقی و فرآیندمدار، الگوی موردنظر پیشنهاد گردید. یافتههای پژوهش نشان میدهد، در الگوی حاضر فرد با چهار حوزة شناخت، رفتار، هیجان و معنویت مرتبط است. الگوی حاضر حکایت از آن دارد که مهار پرخاشگری از یک رفتار، در حوزه رفتار شروع میشود و موجب وقفه در بروز رفتار پرخاشگرانه میشود و این زمینهای است برای استفاده از راهکارهای شناختی در جهت تصحیح افکار و به دنبال آن، هیجان فروکش میکند. درنتیجه، شخص به خویشتنداری میرسد که نتیجه آن، مهار رفتار پرخاشگرانه در موقعیت ناخوشایند است. استفاده از راهکارهای معنوی در حوزههایی مانند رفتار و شناخت، فرد را با حوزه معنوی پیوند میدهد و زمینهای برای تقویت و تسریع در مهار پرخاشگری فراهم میکند.
The present paper seeks to provide a model for controlling aggressiveness، with emphasis on religious teachings. The traditions and Quranic verses about aggressiveness are extracted from Islamic resources and were separately analyzed and explained psychologically. The research findings indicate that، according to this model، an individual is related to four fields of cognition، behavior، emotion and spirituality. This model indicates that control of aggressiveness begins from a behavior in its relevant field and delays the display of an aggressive behavior. This is a ground for using cognitive modus operands in order to correct the thoughts، which leads to suppression of emotion. As a result، an individual attains self-control، which leads to the control of aggressive behavior in displeasing situation. Using spiritual modus operands in such fields as behavior and cognition connects an individual to spiritual field and prepares a ground for acceleration and strengthening the control of aggressiveness.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین، شایسته است رفتار و تمایلات پرخاشگرانه و کنترل آن براساس آموزههای دینی مورد مطالعه قرار بگیرد و با توجه به توضیحی که در مفهوم الگو بیان شد، الگویی فرایندمدار برای کنترل پرخاشگری با تکیه بر منابع دینی ارائه گردد؛ زیرا راه جامع برای اصلاح رفتار و ایجاد رفتار مناسب چنگ زدن به آموزههای قرآن و اهلبیت عصمت و طهارت( میباشد.
6. آموزش کنترل خشم رویکردهایی که هدف آنها آموزش مهارتهای جدید است و به فرد امکان میدهد رفتارهای دیگری را جایگزین پرخاشگری کند، معمولا نسبت به تخلیة هیجانی و تنبیه موفقیتآمیزترند.
این مراتب پشتسر یکدیگر قرار گرفتهاند که انسان نهتنها باید خشم خود را فرو برد و با عفو و گذشت کینه را از دل خود بشوید، بلکه با نیکی کردن در برابر بدی (آنجا که شایسته است)، ریشة دشمنی در دل طرف را بسوزاند و قلب او را نسبت به خویش مهربان گرداند، بهطوریکه در آینده چنین صحنهای تکرار نشود.
به همین دلیل، شتاب گرفتن برای خشمگین شدن مورد نکوهش دین قرار گرفته است؛ چراکه این امر میتواند بهصورت عادت درآید و در چنین مواقعی دیگر کنترل رفتار به آسانی نخواهد بود.
این حالت خویشتنداری، میتواند غیرمعنوی باشد و فرد خشم خود را فرو ببرد و در نهایت، در این موقعیت رفتار پرخاشگرانه را مهار کند و در حوزه رفتار، رفتاری حلیمانه داشته باشد.
D, (1986), Interventions to mitigate the psychological effects of media violence on aggressive behavior, Journal of social issues, v 42, p.
M, & et al, (2005), "Change in self-esteem and Physical aggression during treatment for partner violence men", Journal of Family Therapy, v 20, p."