چکیده:
به فرآیندهای خودتقویت کننده ای که به تداوم فقر منجر می شوند، تله های فقر می گویند. در متون تحقیقی توسعه اقتصادی، وجود تله های فقر در یک کشور از طریق روش های مختلفی قابل آزمون است. از جمله این روش ها، مدل سرریزهای مثبت است که براساس آن، با تخمین تابع تولید کل وجود تعادل های چندگانه و سپس، تله های فقر مورد ارزیابی قرار می گیرند. وجود بازدهی های فزاینده در بخش صنعت به دلیل عدم استفاده از ظرفیت های کامل تولید، نشانه وجود تله های فقر است. این تحقیق به تخمین تابع تولید با دو معیار سرانه کارگر و سرانه جمعیتی برای یک مجموعه از داده های ترکیبی 20 کشور، از جمله ایران می پردازد.
نتایج پژوهش حاکی از آن است که ایران در دوره مورد بررسی توانسته است به لطف سرمایه های طبیعی رشد قابل توجهی در تولید ناخالص داخلی داشته باشد که این امر به گریز از تله های فقر منجر شده است. آنچه در مورد کشورهای درحال توسعه و از جمله ایران مشاهده می شود، وجود ظرفیت های خالی در تولید بوده، که نشانه ای از تله های فقر است. براساس این، اگر کشورها از تمام ظرفیت های موجود در تولید بهره بگیرند، می توانند به-طور قابل ملاحظه ای از شکل گیری تله های فقر ممانعت کنند.
Poverty traps as vicious circles preserve people‘s poverty and undermine the poor effort to overcome their own misery. This paper presents an empirical test for a subclass of poverty traps hypotheses. This test is based on the production function to generate multiple equilibrium، while must be present in the region between the equilibrium. Therefore، increasing returns should be strongest when the economy is transiting between steady state than when it is at or near in one of those steady states. We implement this idea by estimating the degree of increasing returns during growth accelerations and growth transitions for a panel of developing and developed economies using World Bank Industrial data. Results of this study show that economies of scale occur where there is collapse in growth. Nevertheless، there are no criteria to distinguish transitory ranges from non-transitory ones. Although، this assumption confirmed economies of scale in industry result in poverty traps.