چکیده:
مقدمه: پرونده الکترونیک سلامت (EHR) به عنوان اطلاعات مراقبت بهداشتی ذخیره شده الکترونیکی تمام طول دوران حیات فرد با هدف پشتیبانی استمرار مراقبت، آموزش و پژوهش محسوب می شود. استانداردهای محتوا و ساختار یکی از مهمترین موضوعاتی است که در EHR باید در نظر گرفته شود. هدف پژوهش بررسی استاندارد های محتوا، ساختار و واژه نامه پرونده الکترونیک سلامت و ارائه الگوی مناسب برای ایران می باشد.
روش بررسی: این بررسی یک مطالعه مقطعی - مقایسه ای است که در سال 85-84 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه و چک لیست بود. جامعه پژوهش را سازمان های ASTM ، HL7 و CEN/TC251 تشکیل می داد. داده های گردآوری شده با استفاده از جداول تطبیقی وروش های کیفی تحلیل شد. با توجه به مزایا و محدویت های استانداردهای منتخب، الگویی برای ساختار، محتوا و واژه نامه ای EHR پیشنهاد و طی دو مرحله به روش دلفی آزمون شد.
یافته ها: سه سازمان وجود دارد که استاندارد های مربوط به EHR را ایجاد می کنند که عبارتند از: بهداشت در سطح هفتم (HL7)، جامعه آزمون اسناد امریکا (ASTM) و هیئت فنی، کمیته اروپایی تعیین کننده استاندارد(CEN TC251 ). استاندارد HL7 فاقد استاندارد جامعی برای محتوا و ساختار است، اما در دو بخش به نام های معماری بالینی سند و پروپوزال نیروی کاری هستی شناسی سند، ایده هایی در ارتباط با EHR می دهد و از استانداردهای واژه نامه ای LOINC ، SNOMED و UMLS استفاده کرده است. CEN TC251 ساختار EHR را تعریف می کند اما فاقد استاندارد محتوایی واژه نامه ای است. ASTM محتوا و ساختار EHR را مشخص کرده و از استاندارهای واژه نامه ای مثل ICD9 ، SNOMED و READ استفاده کرده است.
نتیجه گیری: مطالعه نشان می دهد که این سازمان ها، در مجموع استانداردهای محتوا، ساختار و واژه نامه ای را لحاظ نموده اند. با توجه به نقاط ضعف و مزایای این استانداردها، الگویی برای ایران طراحی شد و با نظرخواهی نهایی گردید. در این ساختار باید از معماری استاندارد پذیرفته شده ای استفاده شود و استاندارد واژه نامه گنجانده شود.