چکیده:
یکی از انواع اعتماد، اعتماد سیاسی است که به رابطه دولت و مردم می پردازد. مراجعه به تحقیقات انجام شده نشان می دهد که اعتماد سیاسی از اول انقلاب تاکنون فراز و نشیب بسیاری داشته است . ازآنجاکه تلاش و شعار دولت های بعد از انقلاب برآوردن انتظارات و توقعات مردم است ، انتظار می رفت که اعتماد سیاسی مردم رو به افزایش باشد، یا حداقل دچار کاهش نشود. این تحقیق با استفاده از تکنیک پیمایش بر روی ٢٧٠ دانشجوی دانشگاه امیرکبیر انجام شد. نتایج تحقیق نشان داد که میزان اعتماد سیاسی در میان پاسخگویان حدود «٣٣% اعتماد سیاسی بالا» بوده که چندان زیاد نیست و این زنگ خطری است برای مسئولان تا با توجه بیشتر به اقشار تحصیلکرده و دانشجو درصدد اعتماد سازی برآیند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که جنسیت و میزان تحصیلات تاثیری بر میزان اعتماد سیاسی نداشته ، ولی اعتماد سیاسی در طبقات اجتماعی مختلف ، متفاوت است و طبقات اجتماعی بالاتر اعتماد سیاسی کمتری دارند. در کل با توجه به نتایج اعتماد سیاسی پایین در جامعه ، دولت باید برای افزایش اعتماد سیاسی ، با توجه به واقعیتهای عینی و شرایط فرهنگی و اجتماعی کشور برنامه ریزی جدی و دقیقی نماید.
خلاصه ماشینی:
نتایج تحقیق نشان داد که میزان اعتماد سیاسی در میان پاسخگویان حدود «٣٣% اعتماد سیاسی بالا» بوده که چندان زیاد نیست و این زنگ خطری است برای مسئولان تا با توجه بیشتر به اقشار تحصیلکرده و دانشجو درصدد اعتماد سازی برآیند.
Political confidence بیشتر به نخبگان و رهبران سیاسی می - پردازد؛ ولی Political trust مفهومی عام تر است و علاوه بر کنشگران به نهادها و بعضا به خود نظام سیاسی هم می پردازد و لذا از بین سه واژه confidence ،trust و efficacy به دلیل جامعیت و توجه به تمام جوانب و ابعاد سیاسی واژه ها، آنچه در این تحقیق مورد نظر می باشد، Political trust است .
برای توضیح بیشتر این بخش از اعتماد برخی از گویه ها نیز مورد بررسی قرار می گیرد: جدول شماره (٦)توزیع درصد اعتماد پاسخگویان به هریک از گویه های نظام سیاسی (٢٧٠=n) گویه ها کاملا موافقم موافقم نسبتا موافقم نسبتا مخالفم مخالفم کاملا مخالفم میانگین از اینکه در جمهوری اسلامی زندگی می کنم احساس غرور می کنم .
منابع مشروعیت که عبارتند از کارآمدی حکومت و میزان رضایت و اعتماد مردم نسبت به حکومت در این تحقیق به نوعی مورد بررسی قرار گرفتند و مقادیر بالایی را نشان ندادند؛ اصولا در جوامع مدرن دیگر نظام های سیاسی نمی توانند با بزرگ کردن دشمن مشترک خارجی کسب مشروعیت کنند، بلکه باید از طرق دیگر از جمله ایجاد دولت رفاه ، تأمین آزادی بیان ، بالا بردن امنیت اجتماعی و عواملی شبیه به آن مشروعیت خود را حفظ یا بالا ببرند.