چکیده:
بنای امامزاده شاهزاده حسین (علیه السلام) در تاریخ 28 / 2 / 1365 به شماره 1307 / 3 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. امامزاده شاهزاده حسین (علیه السلام)، یکی از یادگارهای ارزشمند و آثار شکوهمند دوران اسلامی در همدان است که با توجه به اهمیت آن موضوع مطالعه و تحقیق پژوهشگران مختلفی بوده است. نتایج مطالعات محققان در خصوص این بنای مذهبی متفاوت است؛ تا آن جا که برخی بنای امامزاده را از آثار شکوهمند دوره صفویه و عده ای دیگر آن را از ساخته های عهد فتحعلی شاه قاجار دانسته اند. در این مقاله سعی گشته تا با بررسی ساختار معماری و تزیینات بنا (آجرکاری، گچبری، -کاشیکاری) اطلاعات مفیدی فراروی پژوهشگران قرار گیرد و ارزش این بنای مذهبی به عنوان بخشی از هویت مذهبی شهر همدان بر همگان آشکار گردد.
خلاصه ماشینی:
دوره صفویه، همدان، امامزاده شاهزاده حسین (علیه السلام) مقدمه مقبره های مذهبی در بیشتر شهرها و روستاها به عنوان امامزاده معروف شده اند و در مقایسه با سایر بناهای اسلامی (-به جز مساجد) از اعتبار ویژه ای برخوردار اند.
[3] در این مقاله سعی شده نمونه ایی از این بناهای متبرکه تحت عنوان امامزاده شاهزاده حسین (علیه السلام) به عنوان بخشی از هویت مذهبی شهر همدان مورد بررسی قرار گیرد.
[8] تنها تاریخ موجود در بقعه (1321 هجری) و مربوط به لوحهای سنگی به ابعاد 30 ×55 سانتیمتر است که بر سردر عقبی بقعه نصب شده است؛ این لوح سنگی مزین به کتیبهای دو سطری، آیات قرآنی به خط زیبای ثلث میباشد و بعد از آیات مزبور اشعار و جملاتی در چهار سطر به خط زیبای نستعلیق زینت بخش آن گردیده است و اینطور به نظر میرسد که ساختمان بقعه در دوره صفوی و گنبد فعلی آن در دوره قاجاریه ساخته شده باشد [9] بررسی شرایط حفاظتی، مرمتی بنای شاهزادهحسین(علیه السلام) این بنا بیش از 1300 مترمربع وسعت دارد و با معماری شکیل، امکانات ویژهای در آن تعبیه شده است، گچبریهای بنای امامزاده در سال 1383 مرمت شده است و بلافاصله و بعد از اتمام گچبریها، فعالیت آینهکاری بقعه توسط یکی از هنرمندان استان فارس آغاز و پس از انجام نمونه اول در طاق نخست، بعد از تلاش یک ساله این شخص، آینهکاری داخل بقعه به پایان رسید.