چکیده:
رشیدالدین محمد بن علی بن شهرآشوب (م 588) از دانشمندان و رجالیان برجسته شیعه در قرن ششم، مشهور به ابنشهرآشوب، در مازندران به دنیا آمده است. وی جهت کسب علم و ملاقات بزرگان حدیث و رجال به مناطق بسیاری از جمله بغداد و حلب سفر کرده و از بزرگانی از جمله جدش شهرآشوب، طبرسی، زمخشری مفتخر به کسب اجازه و نقل روایت شده است. افراد بسیاری نیز از وی روایت نقل کرده¬اند. وی دارای تالیفات بسیاری است که معروفترین آن¬ها معالم العلماء و مناقب آل ابیطالب می¬باشد. بسیاری از علمای اهلسنت از جمله ابنحجر، صفدی و در میان شیعه حر عاملی، محدث نوری و ... بدون وارد کردن کوچکترین نقدی به وی، او را ستوده و وی را در زمینههای گوناگون فقه، اصول، حدیث و ... بی¬مانند دانسته¬اند. تنها مجمع علمی دمشق به این علت که ابنشهرآشوب کتابی در مناقب بنی¬امیه ندارد، وی را سزاوار تحقیر دانسته است
خلاصه ماشینی:
"از دیدگاه شیعیان حلب، این مکان مدفن محسن فرزند امام حسین (علیه السلام) (امین، محسن، بیتا: 1، 82) و همچنین مدفن ابنزهره و شاعر معروف حلب احمد بن منیر است (دوانی، 1338: 62) 1ـ1ـ اساتید ابنشهرآشوب ابنشهرآشوب در راه کسب علم و دانش و دیدار مشایخ حدیث و علماء و فقهای بزرگ شیعه و اهلسنت زحمات بسیاری کشیده و به ملاقات جماعت زیادی از بزرگان توفیق یافته و از برخی از آنها به دریافت اجازه نائل گشته است.
» علامه شمسالدین محمد بن علی بن احمد داودی (بیتا: 2، 199) شاگرد سیوطی، نیز در وصف ابنشهرآشوب میگوید: «وی یکی از مشایخ و رؤسای شیعه است که با بزرگان بسیاری ملاقات کرده و به درایت در حدیث پرداخته و در فقه مذهب خود به مقام نهایی رسید و چنان در اصول تتبع را به کار برد که از اطراف برای کسب علم به حضورش میآمدند، سپس به سفر کردن در کسب حدیث و علم پرداخت و به علوم قرآنی روی آورد و در قرائات، تفسیر و نحو پیشرفت شایانی کرد.
(نوری، 1416: 3، 485؛ امین، محسن، بیتا: 1، 83) آلالقیس، صاحب کتاب الایرانیون و الادب العربی (بیتا: 3، 308) نیز او را عالم، فاضل، ثقه، محدث، عارف به رجال و اخبار، ادیب، شاعر، جامع محاسن، عالم به حدیث و اصول، از فضلاء شیعه امامیه از ساری مازندران (طبرستان) دانسته است و در ادامه سخن بستانی (بیتا: 3، 268) در مورد ابنشهرآشوب را که میگوید: "ابن شهرآشوب، شیخ الطائفه شیعه و مرجع دینی در عصر خود بوده است."