چکیده:
تامین کنندگان جزء حیاتی یک سازمان هستند که می توانند اثرات زیادی بر عملکرد آن داشته باشند. با افزایش نگرانی های زیست محیطی و قوانین مربوط به محیط زیست، خریداران نیازمند آن هستند تامین کنندگان، محصولات و موادی به آن ها تحویل دهند که مسائل زیست محیطی را مدنظر قرار داده باشند زیرا سطح بالای عملکرد زیست محیطی که توسط یک شرکت به دست می آید ممکن است بوسیله عملکرد زیست محیطی ضعیف تامین کنندگانش از دست برود. بنابراین انتخاب تامین کنندگان مناسب، از اهمیت بسیار زیادی در طول زنجیره تامین برخوردار است. در یک مدل جامع انتخاب تامین کننده، لازم است همه عوامل سنتی و زیست محیطی با هم ترکیب شده تا مناسب ترین تامین کننده که در همه جنبه های مهم، خوب عمل می کند شناسایی گردد. تحقیق حاضر با استفاده از رویکرد ترکیبی ANP، DEMATEL و TOPSIS فازی به ارزیابی تامین کنندگان شرکت دیزل سنگین در مدیریت زنجیره تامین سبز پرداخته است. با استفاده از نظرات کارشناسان و خبرگان شرکت دیزل سنگین ایران و با توجه به معیارهای مهم شناسایی شده و اوزان حاصله برای آن ها در راستای ارزیابی تامین کنندگان سبز (سازماندهی، عملکرد مالی، سطح خدمت، تکنولوژی و شایستگی سبز) تامین کنندگان این شرکت رتبه بندی شدند. یافته های پژوهش بیانگر آن است که تامین کننده سوم از بهترین شرایط برخوردار بوده و تامین کنندگان اول و دوم با اختلاف کمی از هم به ترتیب اولویت های بعدی را کسب نمودند.
خلاصه ماشینی:
با استفاده از نظرات کارشناسان و خبرگان شرکت دیزل سنگین ایران و با توجه به معیارهای مهم شناسایی شده و اوزان حاصله برای آنها در راستای ارزیابی تأمینکنندگان سبز (سازماندهی، عملکرد مالی، سطح خدمت، تکنولوژی و شایستگی سبز) تأمینکنندگان این شرکت رتبهبندی شدند.
انتخاب تأمینکننده در مدیریت زنجیره تأمین سبز (GSCM) [5]، فعالیتی ضروری و حیاتی در مدیریت خرید است و نقش مهمی را در اجرای GSCM و موفقیت یک شرکت، ایفا مینماید زیرا مواد خطرناکی که در مواد خام تهیه شده توسط تأمینکننده وجود دارد اثرات زیست محیطی جدیای را در زنجیره تأمین موجب میشوند و همچنین پایداری زیست محیطی و عملکرد اکولوژیکی شرکت، میتواند توسط تأمینکنندگانش نشان داده شود [6].
تحقیق حاضر درصدد است تا با استفاده از تکنیک ترکیبی ANP، DEMATEL و TOPSIS فازی و با بهکارگیری ترکیبی از معیارهای سنتی و سبز، چارچوبی برای ارزیابی و رتبهبندی تأمینکنندگان در مدیریت زنجیره تأمین سبز ارائه نموده و با استفاده از این چارچوب، مناسبترین تأمینکننده را برای همکاری در طی زنجیره تأمین، انتخاب نماید.
تحلیل یافتهها همانطور که در بخشهای پیشین ذکر شد در این تحقیق از تکنیکهای ANP، DEMATEL و TOPSIS فازی برای تعیین درجه اهمیت و درجه تأثیرگذاری عناصر مدل و در نهایت انتخاب تأمینکنندگان استفاده شده است.
به این ترتیب که پس از بومیسازی مدل پژوهشی بویوکوزکان و سیفسی، درجه اهمیت معیارهای موجود در مدل بومی شده با استفاده از روش ترکیبی ANP-DEMATEL فازی مشخص شد و در نهایت با در نظر داشتن معیارها و اوزان به دست آمده برای آنها و با استفاده از روش TOPSIS فازی، تأمینکنندگان رتبهبندی شدند.