چکیده:
مقالة حاضر به مطالعة وضعیت ارزش محیطزیست و رابطة آن با سطح توسعة انسانی در سطح بینملتی پرداخته است. اثر تعاملی توسعه با سن و جنسیت نیز آزمون شده است. مقالة حاضر نوعی مطالعة تطبیقی مبتنی بر تحلیل ثانویه است که از دادههای موج پنجم پروژة بررسی ارزشهای جهانی استفاده کرده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که بین میانگین ارزش محیطزیست و سطح توسعة انسانی کشورها رابطة معنیدار و مثبتی وجود دارد؛ بهنحویکه ارزش محیطزیست در کشورهای پیشرفته (با سطح توسعة بسیار بالا) وضعیت بهتر و مناسبتری نسبت به کشورهای با سطح توسعة انسانی بالا، متوسط و پایین دارد. اگرچه کشورهای درحال توسعهای همچون ایران در شاخصهای توسعة انسانی رشد درخورتوجهی را تجربه کردهاند، همچنان با مسائل محیطزیستی بزرگی مواجهند. درمقابل، کشورهای صنعتی پیشرفته با باور و عمل به ارزشهای حامی محیطزیست درکنار ثبات رشد و افزایش شاخص توسعة انسانی برای دستیابی به امنیت حیاتی و انسانی پایدار بهنحوی عمل کردهاند که ردپای کربنی و مخرب خود را در محیطزیست کاهش دادهاند.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به اینکه آمارة محاسبهشده ازطریق آزمون واریانس یکطرفه (594/942 = اف) در سطح معناداری آن (000/0 = معناداری) قرار دارد، میتوان گفت تفاوت در وضعیت ارزش محیط زیست در کشورهای جهان برحسب سطح توسعة انسانی آنها معنیدار است؛ یعنی کشورهایی که دارای توسعة انسانی بسیار بالا هستند و جزء کشورهای پیشرفتة صنعتی محسوب میشوند، در مقایسه با کشورهایی که دارای توسعة انسانی بالا، متوسط و پایین هستند، توجه ویژهای به ارتقای شاخصهای امنیت حیاتی و حفظ ارزشهای محیط زیستی دارند.
با توجه به اینکه مقدار آمارة محاسبهشده ازطریق آزمون واریانس یکطرفه (961/522= اف) در سطح معناداری (000/0) قرار دارد، میتوان گفت تفاوت مشاهدهشده در وضعیت آمادگی برای حمایت مالی از محیط زیست در کشورهای جهان برحسب سطح توسعة انسانی آنها معنیدار است؛ یعنی کشورهایی که دارای سطح توسعة بسیار بالایی هستند حاضرند بخشی از درآمد خود را در راه جلوگیری از آلودگی محیط زیست مصرف کنند، اما این آمادگی در بین کشورهایی که دارای سطوح توسعة انسانی بالا، متوسط و پایین هستند کمتر است.
با توجه به اینکه مقدار آمارة محاسبهشده ازطریق آزمون واریانس یکطرفه (585/888 = اف) در سطح معناداری (000/0) قرار دارد، میتوان گفت تفاوت مشاهدهشده در وضعیت دغدغة محیط زیست جهانی کشورهای جهان برحسب سطح توسعة انسانی آنها معنیدار است؛ یعنی که کشورهایی که دارای سطح توسعة انسانی بسیار بالا و بالا هستند، میزان دغدغههای محیطزیست جهانی همچون افزایش درجة حرارت زمین، ازدسترفتن انواع موجودات و تنوع زیستی در جهان، آلودگی رودخانهها، دریاچهها و اقیانوسها پایین است، به دلیل اینکه این کشورها قادرند خطرات ناشی از این دغدغهها و نگرانیها را تاآنجاییکه ممکن است از خود دور کنند."