چکیده:
رسول گرامی اسلام (ص) از اینکه امتش قرآن را از صحنه زندگی فردی و اجتماعی خویش خارج میکنند، به دنیاگرایی میپردازند به خداوند سبحان چنین شکوه میآورد: «... یا رب ان قومی اتخذوا هذا القرآن مهجورا» (فرقان/ ۳۰).امت من این قرآن انسانساز و حیاتآفرین را به تعطیلی کشانده و از زندگی فردی و اجتماعی خویش جدا کردهاند. در واقع، قرآن از جامعه فاصله گرفته و متروک شده است
خلاصه ماشینی:
"کلیدواژهها: مهجور، قرآن، مفاهیم، انس، حکومت، تدبر مفهوم مهجور بودن قرآن همین است که امت اسلامی با همة علاقهای که به قرآن و ارادتی که به پیامبر گرامی خویش دارند، از قرآن به همان قرائت و تجوید و احیانا حفظ جزء و کل آن بسنده میکنند و فضای اجتماعی خویش را از انواع مسابقات پرهزینه و تشریفاتی پر میسازند ولی برای فهم عمیق آیات فرهنگ انسانساز و معارف حیاتبخش آن، چارهای نمیاندیشند و در برابر دعوت الهی و رهبر خویش که فریاد میزنند: «یا ایها الذین امنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم» (ای کسانی که ایمان آوردهاید، اجابت کنید خدا و رسول را، آنگاه که شما را بر آن میخوانند، که شما را از مرگ علمی، اعتقادی، اخلاقی و رفتاری نجات بخشند و حیات معنوی و انسانی تقدیمتان دارند)، هیچ عکسالعمل مطلوب و جدی نشان نمیدهند و عملا بدان لبیک نمیگویند.
احکام حکومتی او همارزش احکام الهی است و آحاد امت ملزم به رعایت آن هستند تدبر در آیات قرآن، یعنی تعمق و ژرفنگری برای دستیابی به پیامهای حاصل از آیات که از دقتنظر روی یکایک واژههای بهکاررفته در هر آیه و بار فرهنگی هریک حاصل میشود تنها راه نجات از خودباختگی و بیهویتی، راهیابی مستقیم به فهم آیات هدایتگر قرآن و گرفتن معارف انسانساز آن بهطور مستقیم از خود قرآن است طرح کلیدهای فهم زبان قرآن که اولین گام در این راستا بوده، به محضر علامه طباطبایی، صاحب تفسیر گرانقدر «المیزان» عرضه شد و ایشان فرمودند: «قدر این امر را بدانید که حلقة مفقودهای است در شیوههای دستیابی به معارف قرآن کسانی که رعایت ادب برخورد با رهبر دینی را میکنند و عملا به ولایت او وفادارند، دارای تقوای آزمودهشدهای هستند."