خلاصه ماشینی:
"برمبنای این سند,مهمترین محورهای استراتژی انرژی هند را میتوان به شرح ذیل بیان نمود -اصلاح و تقویت شرکتهای نفتی و گازی داخلی به منظور ورود به عرصه رقابتهای جهانی -آزادسازی صنعت نفت چه در بخش بالادستی و چه پاییندستی به منظور تسهیل مشارکتبخش خصوصی -تنوعبخشی به منابع واردات از طریق مشارکت فعال در جذب سرمایه گذاری در بخشهای نفتوگاز از سراسر جهان و نیز دستیابی به فرصتهای خارجی در بخش بالادستی -منطقیسازی قیمت نفتوگاز از طریق حذف مکانیسم تصویب قیمتی -اصلاحبخش نیرو در جهت تولید برق شامل:ساختارهای انتقال و توزیع، مشارکت بیشتر بخش خصوصی خارجی در جهت تولید نیرو.
-ارائه کمکهای مالی و سیاسی به منظور تکمیل و توسعه فنآوریهای جدید از جمله:انرژی باد,خورشید و بیوگاز از زمان تدوین این سند تاکنون در بخشهای نیروی برق و زغال سنگ,به دلیل نارضایتی عمومی از دخالتهای دولت،تغییرات و اصلاحاتی انجام پذیرفته است و در بخش نفت و گاز نیز اصلاحات آغاز شده است.
آنچه از این سند میتوان دریافت عبارت از این است که سیاست انرژی هند بهطور اساسی بر امنیت نفت و گاز تأکید میکند و این کشور تلاش دارد تا سهم این دو را در سبد انرژی خود افزایش دهد؛افزایشی که به دلیل کمبود منابع داخلی,ناگزیر باید از طریق افزایش واردات تأمین شود.
نتیجهگیری: از منظر منافع ملی ایران,آنچه مهم میباشد این است که اولا امنیت انرژی در آینده جایگاهی ویژه در دستور کار امنیت بین المللی خواهد داشت و ثانیا آسیای در حال توسعه به خصوص چین و هند در آینده به مصرفکنندگان عمده انرژی با حجم نیازهای بسیار گسترده تبدیل خواهند شد."