چکیده:
نام تجاری یکی از مصادیق مهم مالکیت صنعتی به عنوان یکی از دو شاخه حقوق مالکیت فکری است که جزء دارایی های بسیار با ارزش بنگاه های اقتصادی به شمار می آید. به رغم این اهمیت ، مفهوم نام تجاری در برخی متون خارجی و داخلی با مفاهیمی چون علامت تجاری ، نشانه جغرافیایی ، نام دامنه ، برند و ثبت تجاری خلط شده و این خلط حتی در برخی نوشته های تخصصی مالکیت فکری در کشور نیز دیده می شود. شاید بتوان گفت عدم تصریح به مفهوم نام تجاری در معاهدات و کنوانسیون های بین المللی مالکیت فکری ، یکی از دلایل این خلط مفهومی باشد. از آنجا که تمیز نام تجاری از مفاهیم مشابه علاوه بر ارزش علمی ، برای قانون گذار و صاحبان نام های تجاری نیز جنبه کاربردی دارد، بنابراین ، در این مقاله و به منظور رفع خلا ادبیات حقوقی کشور در این زمینه ، با عنایت به مطالعه ای تطبیقی و تحلیلی ، مفهوم نام تجاری (بند اول ) و تمیز آن از مفاهیم مشابه تبیین کرده و آثار عملی این تفکیک (بند دوم ) را بررسی می کنیم .
خلاصه ماشینی:
چون این مفاهیم هم از نظر موضوعی و هم از نظر حکمی و بار حقوقی ای که دارند، با یکدیگر متفاوت اند؛ برای مثال ، عمده ترین فایده عملی این تفکیک در حقوق ایران این است که هرچند در قانون سال ١٣٨٦ حمایت از نام تجاری صـراحتا پیش بینی شده است ، اما در آئین نامه ای که در تاریخ ١٣٨٧/١١/١ برای این قانون نوشته شد، ماده ای درباره ثبت نام تجاری و ویژگی های آن به تصویب نرسیده است ؛ زیرا تهیه کنندگان آن معتقد بودند به دلیل تفاوت برخی مقررات حمایتی ، باید آئین نامه مجزایی برای حمایت از نام تجاری تهیه شود؛ این امر باعث شده تا اداره مالکیت صنعتی در عمل از ثبت و حمایت نام تجاری خودداری کرده و فقط وقتی نام را مشمول حمایت و ثبت می داند که در قالب دیگری مانند علامت تجاری ثبت شود؛ بنابراین ، اگر یک مال ، مشمول علامت تجاری باشد در اداره مالکیت صنعتی ایران ثبت و حمایت می شود ولی اگر مشمول نام تجاری باشد، ثبت نمی شود.
Baldwin, Hon Bob (2006);, "AReview of the Relationship between Trade Marks and Business Names, Company Names and Domain Names", Advisory Council on Intellectual Property (ACIP), Austrilian Government, available at: http: //www.