چکیده:
مساله اسماء و صفات خدا یکی از بنیادی ترین مسایل مطرح در متون مقدس ادیان آسمانی، حکماء و متکلمان الهی بوده است. قرآن کریم و روایات اسلامی نیز فراوان این مساله و مسائل مرتبط با آن را مطرح کرده است. در میان مکاتب مختلف کلام اسلامی، معتزله و شیعه، سهم بسزایی را در بسط معنایی و مفهومی اسماء و صفات الاهی ایفا نموده اند. قدرت الاهی به همراه شش صفت علم، اراده، حیات، سمع، بصر و کلام، از برجسته ترین صفات خداوند به شمار آمده و از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است. سوال تحقیق این است که: که قدرت الهی یعنی چه و دلایل اثبات کدامند؟ و قلمرو آن تا کجاست؟ پژوهش حاضر در صدد است با اتکا به منابع اصیل کلامی و فلسفی و با روش توصیفی-تحلیلی، به این پرسش پاسخ دهد.به نظر می رسد قدرت الاهی به معنای علم، اختیار و اراده ی خدا برای آفریدن و یا نیافریدن است و در این مقاله این موضوع با استناد به برخی آیات قرآن کریم و هم چنین دلایل عقلی کلامی مانند حدوث جهان توسط خدا، اتقان صنع و فطرت اثبات شده است
خلاصه ماشینی:
"به نظر می رسد قدرت الاهی به معنای علم، اختیار و اراده ی خدا برای آفریدن و یا نیافریدن است و در این مقاله این موضوع با استناد به برخی آیات قرآن کریم و هم چنین دلایل عقلی کلامی مانند حدوث جهان توسط خدا، اتقان صنع و فطرت اثبات شده است قدرت الاهی، اسماء و صفات، حدوث عالم ، اتقان صنع واژه های کلیدی: .
علامه طباطبایی پس از نقل گفتار راغب میگوید: گفتار او خوب است الا این که در این گفتۀ او که «قدرت اگر وصف خدا باشد به معنای نفی عجز است سهلانگاری روشنی وجود دارد زیرا صفات ذاتی خداوند، مانند حیات و علم و قدرت دارای معانی ایجابی هستند که آن معانی عین ذات است و نه معانی سلبی تا این که حیات به معنای نفی مرگ و علم به معنای نفی جهل و قدرت به معنای نفی عجز باشد ـ آنچنان که صابئین میگویند ـ که در این صورت لازمۀ آن خالی بودن ذات الهی از صفات کمال خواهد بود.
خلق و ایجاد: گاهی متکلمان برای اثبات قدرت خداوند به این امر تمسک کردهاند که عالم، فعل و معلول خداست و خدا خالق و صانع عالم است و همین دلیل بر قدرتمندی اوست؛ زیرا کار خلق و ایجاد از عاجز و ناتوان بر نمیآید."