چکیده:
سرمایهگذاری یکی از الزامهای اولیه رشد اقتصادی است. این مقاله اثر بازار سرمایه را بر رشد اقتصادی در ایران طی دوره (1390-1370)، مورد بررسی قرار داده است. پس از بیان ادبیات مربوط به رشد اقتصادی و بازار سرمایه و مبانی نظری آن، برخی از شاخصها و نسبتهای تاثیرگذار در بازار سرمایه ایران تعریف شدهاند. به دلیل وجود همخطی شدید بین این نماگرهای بازار سرمایه ایران، رویکرد تحلیل مولفههای اصلی (PCA) برای کاهش تعداد آنها و تعیین اصلیترین شاخص، به کار گرفته شده است. سپس، با انجام رگرسیون روی مدل رشد انتخابی، رابطه این شاخص برتر با رشد اقتصادی در ایران برآورد میشود. یافتههای پژوهش بیانکننده این است که در سطح کلان، رابطه مثبت و معناداری بین شاخصهای بازار سرمایه و رشد اقتصادی در ایران مشاهده نمیشود. توصیه سیاستی این پژوهش، گسترش بازار سرمایه از طریق ارایه ابزارهای متنوع و جدید مالی و ایجاد فضای حقوقی مناسب برای جذب نقدینگی موجود در کشور برای تامین مالی بنگاههای کارآمد در بازار سرمایه ایران است.
خلاصه ماشینی:
مهم ترين فعالان بازار سرمايه ايران عبارت اند از: بورس اوراق بهادار تهران ، فرابورس ، بورس کالا، صنعت بيمه کشور، بانک ها و شرکت هاي سرمايه گذاري که شاخص هاي هر يک بيان کننده ظرفيت کافي اين بخش از نظام مالي براي افزايش رشد اقتصادي ايران است .
٨٩ پرسش اصلي پژوهش اين است که بازار سرمايه کشور چه نقشي در رشد اقتصادي ايران دارد؟ در اين راستا آزمون فرضيه هاي زير انجام مي شود: - فرضيه اول : بين نسبت ارزش جاري بازار سهام به توليد ناخالص داخلي و نرخ رشد اقتصادي در ايران رابطه مثبت و معناداري وجود دارد.
4- Financial Structure & Economic Growth ٩٢ شيوا (١٣٨٠)، پس از اشاره به سيستم مالي و کارکردهاي آن ، به دليل حجم کم و ناچيز بورس در ايران تا زمان مطالعه وي (١٣٧٧)، متأسفانه از شاخصي براي بازار سرمايه ايران در مطالعه اش استفاده نکرده و به اين نتيجه رسيد که نقدينگي بخش خصوصي به طور تقريبي نصف GDP است و بازارهاي پولي و نظام بانکي سهم بزرگي در بازارهاي مالي دارند و رابطه يک سويه اي بين بهبود بازارهاي مالي و رشد اقتصادي وجود دارد و اين رابطه از سمت رشد اقتصادي به سمت بهبود بازارهاي مالي است .
٥- در بين شاخص هاي گسترش مالي تنها اعتبارات بانکي به بخش خصوصي نسبت به توليد ناخالص داخلي موجب رشد اقتصادي در ايران مي شود.