چکیده:
هدف: عملکرد تحصیلی دانشجویان و عوامل تاثیرگذار بر آن، همواره مورد توجه دانشگاه ها و موسسات آموزشی بوده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط شادی، سلامت عمومی و افقهای زمانی با عملکرد تحصیلی بوده است. روش: در این مطالعه همبستگی، 317 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی لرستان به روش سرشماری به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه شادی آکسفورد، پرسشنامه افقهای زمانی و پرسشنامه سلامت عمومی بود. برای اندازه گیری عملکرد تحصیلی دانشجویان، از معدل نیمسال آنان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شادی، افقهای زمانی (به ویژه زیرمقیاس طرح ریزی برای آینده) و سلامت عمومی، سهم معناداری در پیش بینی عملکرد تحصیلی دانشجویان داشتند. همچنین بین عملکرد تحصیلی، سلامت عمومی (سلامت عمومی کلی و زیرمقیاس اختلال عملکرد اجتماعی) و افقهای زمانی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری به دست آمد. اما بین میزان شادی در دو جنس، تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط شادی، سلامت عمومی و افقهای زمانی با عملکرد تحصیلی، لازم است برنامه هایی در جهت بالا بردن سطح سلامت روانی دانشجویان و فراهم آوردن محیطی شاد در فضای دانشگاه اجرا شود
خلاصه ماشینی:
"(مهرابیزاده هنرمند و کاظمیان مقدم، ١٣٨٨) تحقیقات بسیاری نشان میدهند دانشجویانی که شادی دائمی و همیشگی دارند، از عملکرد تحصیلی و سلامت روانی بهتری برخوردارند و بینشاطی و اعتماد به نفس پایین از عواملیاند که منجر به کاهش کیفیت زندگی و وضعیت تحصیلی دانشجویان میشوند(تمناییفر و همکاران، ١٣٩٠).
جدول ٦: نتایج ضریب همبستگی خردهمقیاسهای شادی با عملکرد تحصیلی (رجوع شود به تصویر صفحه) هـ) بحث و نتیجه گیری پژوهش حاضر با هدف ارتباط بین شادی، سلامت عمومی و افقهای زمانی در دانشجویان انجام شد.
در ارتباط با فرضیۀ اول، بین شادی و عملکرد تحصیلی رابطۀ مثبت معناداری به دست آمد و این با یافته های کارلسون(٢٠٠١)(استادیان و همکاران، ١٣٩٠)، اسکات و همکاران(٢٠٠٤)، هوتارد(١٩٨٩)، شریفی و همکاران(١٣٨٩)، همخوان و با یافتۀ شمیل (٢٠٠٩)(تمناییفر و همکاران، ١٣٩٠) ناهمخوان است .
(مهرابیزاده هنرمند و کاظمیان مقدم، ١٣٨٨) در ارتباط با فرضیۀ دوم، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین سلامت عمومی با عملکرد تحصیلی، رابطۀ مثبت معناداری وجود دارد؛ که این با یافته های لوبان(٢٠٠٢)، هارتمن (٢٠٠١)، رادزیزوسکا(١٩٩٦)، ریچاردسون(١٩٩٣)، کندل و دیویس (١٩٨٦)(به نقل از مولوی و میرحکاک، ١٣٨٢)، قمری و همکاران(١٣٨٩)، شعیری و چترچی(١٣٨٣)(تمناییفر و همکاران، ١٣٩٠) همخوان است .
در ارتباط با فرضیۀ سوم، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین افقهای زمانی با عملکرد تحصیلی، رابطۀ مثبت معناداری وجود دارد؛ به خصوص دانشجویانی که در زیرمقیاس طرحریزی برای آینده نمره بالاتری داشتند، عملکرد تحصیلی بهتری داشتند."