چکیده:
اینکه آیا دولتها میتوانند از زور علیه تروریسم در قلمرو دولت دیگر استفاده کننده یا نه بارها درعرصه بین المللی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. از سال 1945 دولتها از زور علیه تهدیدات تروریستی استفاده کردهاند ولی همواره این عمل آنها با انتقاداتی از سوی جامعه بین المللی روبرو شده است. توسل به زور علیه تروریسم در 20 سال گذشته با تغییراتی مواجه بوده است. این رویه تحت الشعاع دکترین دفاع مشروع مورد تأیید قرار گرفته و میتوان گفت بخشی از سیاست مبارزه با تروریسم را تشکیل میدهد. در خصوص اختیار توسل به زور شورای امنیت علیه تروریسم نیز منشور ملل متحد پاسخ قاطعی ندارد و باید مقررات آن را برای یافتن راه حل مناسب مورد تفسیر قرار داد. تحقیق اخیر نشان میدهد که در طول دو دهه گذشته رژیم منشور سازمان ملل متحد مورد تعدیل قرار گرفته تا جایی که اجازه میدهد که علیه تروریسم به زور متوسل شد.
خلاصه ماشینی:
دولت های قربانی تروریسم با استناد بـه این اصول انتظار داشتند اقداماتشان در توسل به زور بـا اسـتقبال از سـوی جامعـه بـین المللی رو به رو شود و یا حداقل مورد انتقاد قرار نگیرد زیـرا در ایـن خصـوص دفـاع مشروع را به عنوان یک قالبی برای توجیه اقدامات خود در نظر گرفته بودند.
United state of America), ICJ Reports 1984 Case Concerning legality of the Threat or Use of Nuclear Weapon, Advisory opinion, ICJ Reports, 1996.
Belgium/ Canada/ France/ Germany/ Italy/ Netherlands/ Portugal/ UK/ US) Judgment of 15 December 2004, Summaries of Judgment, Advisory Opinion and Orders of the International Court of Justice United Nation, New York, 2009 Convention of Prevention and Punishment of the Crime of Genocide of General Assembly of the United Nations, 1951 Declaration of Judge Bedjoui on the Advisory Opinion on the legality of the Threat or Use of Nuclear Weapons, ICJ Reports, 1996.
,(2009) The use of force against terrorist, The European Journal of International law, Vol 20, No. 2.
United Nations Document A/RES/2625 on Declaration on Principles of International Law Concerning Friendly Relations and Cooperation among States in accordance with Charter of the United Nations.