چکیده:
سئوال اصلی مقاله حاضر این است که چگونه حکومتهای مردمسالار دینی میتوانند به واسطه ساختار و ویژگیهای نظام سیاسی به صلحطلبی در عرصه سیاست خارجی گرایش یابند؟ در پاسخ، استدلال شده که در این نوع مردمسالاریها، صلحطلبی از دو مسیر امکان تحقق دارد. مسیر اول تعالیم دینی است که بر اساس آن اصل صلح یا خودداری از جنگ غیر از موارد دفاع محوریت مییابد. مسیر دوم نیز نقش پررنگ نهادهای مردمسالار در این نوع حکومتهاست که باعث میشود حکومت به خاطر حفاظت از منافع مردم ـآنچنان که در خواستههای آزادانه مردم نمود مییابدـ از اقدامات نظامی تهاجمی خودداری کرده و جنگ را به شرایط اضطراری دفاعی محدود کند. به منظور تبیین گویاتر قضیه به الگوی صلحطلبی مردمسالاری دینی در تجربه جمهوری اسلامی ایران اشاره شده است.
The main question of this article is that “how religious democracies could move toward peaceful foreign policy?” Author in response، argues that in this kind of democracy peace seeking is feasible through tow processes. The first process is through religious teachings that confirms and emphasizes on peace or refusal of war. The second process is through democratic institutions that restrict war to emergency situations. Author case studies these claims in Islamic Republic of Iran
خلاصه ماشینی:
صلح مردم سالارانه در اندیشه مردم سالاری دینی تاریخ دریافت : ١٣٩٣/٤/١٩ تاریخ پذیرش : ١٣٩٣/٥/٢٦ 1* عبداله قنبرلو چکیده سئوال اصلی مقاله حاضر این است که چگونه حکومت های مردم سالار دینی میتوانند به واسطه ساختار و ویژگیهای نظام سیاسی به صلح طلبی در عرصه سیاست خـارجی گرایش یابند؟ در پاسخ ، استدلال شده که در این نوع مردم سالاریها، صلح طلبی از دو مسیر امکان تحقق دارد.
صلح مردم سالار، جنگ تدافعی، مردم سالاری دینی، اصـالت صـلح ، منـافع مـردم و تصمیم گیران ، جمهوری اسلامی ایران * عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی فصلنامه مطالعات راهبردی سال هفدهم شماره دوم تابستان ١٣٩٣ شماره مسلسل ٦٤ مقدمه در ادبیات نظری روابط بین المل ، مفهوم صلح از زوایا و سطوح مختلفی مورد توجـه و بررسـی قرار گرفته است .
ویلسون باور داشت که نظم بین المللی صـلح آمیـز و باثبـات ، در صورتی تضمین خواهد شد که اعضـای جامعـه ملـل از نظـام هـای سیاسـی مـردم سـالار لیبـرال برخوردار باشند، اما چون واقعیت پیش رو بسیار متفاوت از تصورات بود، ایـده ویلسـون در حـد آرزو باقی ماند و این امید ایجاد شد که در درازمدت دولت های غیر مـردم سـالار نیـز دمـوکراتیزه شده و قواعد و هنجارهای آن را بپذیرند (٧٤ :٢٠٠٩ ,Ikenberry).
اگرچه حکومت مردم سالاری اسلامی ممکن است به خاطر ملاحظات مربوط به منافع حیاتی ملت و کشور از جنگ خودداری کند، اما چنین صلحی صرفا صلح محدود و مصلحت آمیز تلقی شده و تلاش برای اسـتقرار صـلحی ایـده آل بـر پایـه عدالت بین الملی استمرار خواهد داشـت .