چکیده:
تروریسم دولتی، از ابزار های مهم در استراتژی سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا است. این حالی است که این کشور تمایل دارد خودش را به عنوان قطب آزادی، دموکراسی و حقوق بشر بنامد و با همراه کردن نظام بین الملل با اهداف آزادی خواهانه خود دست به تروریسم دولتی بزند. آمریکا از نگاه خود به دنبال ترویج دموکراسی در جهان می باشد و علیه تروریسم بین المللی به مبارزه برخاسته است. نتیجة پژوهش حاضر نشان می دهد که، آمریکا با استفاده از زور و استفاده ابزاری از جنگ علیه ترور به اشغال عراق و افغانستان و همچنین دخالت در کشورهایی نظیر هائیتی، کلمبیا و... پرداخته است و هم چنین بر خلاف اهدافش در مبارزه با تروریسم، در عراق به طور گسترده از شکنجه و رفتارهای غیر انسانی استفاده نموده است.
خلاصه ماشینی:
درواقع، با ادامه تأمین مالی و مسلح کردن دولت کلمبیا، بدون توجه به وضعیت حقوق بشر، بسیاری از کمک های آمریکا موجب همدستی و شریک بودن در تروریسم دولتی توسط نیروهای مسلح کلمبیا علیه غیر نظامیان می گردد(HRW, 2007a).
درنهایت، نقض حقوق بشر توسط سرویس های جاسوسی اطلاعاتی و پرسنل نظامی آمریکا در زندان ابوقریب مورد توجه قرار داده میشود (Danner, 2004؛ Hersh, 2004؛ Macmaster, 2004؛ Rose, 2004؛ Roth, 2008؛ Valentine, 2000).
(الحجی، 1411: 67) قانون احوال شخصیه افغانستان در تعریف ولایت می گوید: «(1) ولایت سلطه و اقتداری است که مطابق احکام این قانون جهت انجام امور مربوط به غیر در حدود معین به شخصی داده می شود و به شخص دارنده ولایت، ولی و به شخص موضوع ولایت، مولی علیه اطلاق می گردد.
قانون احوال شخصیه افغانستان شرایطی را برای ولی خاص پیش بینی کرده است، فقدان هر یک از این شروط شخص را فاقد اهلیت برای احراز وصف ولایت میکند، و محکمه برای مولی علیه قیم تعیین می نماید: «ماده چهل و چهارم: (1) ولی خاص واجد شرایط ذیل می باشد: 1ـ بلوغ.
». اما در فقه امامیه،«وصی» هر یک از ولی قهری در فرض غیبت یا اجازه یا عدم اهلیت دیگری نافذ است، بند دوم ماده چهل و سوم قانون احوال شخصیه میگوید: «(2) پدر و جد پدری می توانند در غیاب یکدیگر، با اجازه دیگری یا محجور شدن او، برای بعد از خود بر مولی علیه وصی تعیین کنند، اما با زنده بودن یکی از آنها با وجود شرایط ولایت در او، وصی دیگر تعیین شده نمی تواند».