چکیده:
در بهینهسازی پورتفوی بر اساس مدل میانگین ـ واریانس هدف حداکثر کردن بازدهی برای سطح معینی از ریسک یا حداقل کردن ریسک به ازای سطح معینی از بازدهی است. در بهینهسازی با هدف حداقل ساختن ریسک، دو عامل ماتریس کوواریانس و نیز ریسک انفرادی بازده هریک از داراییها عوامل اصلی و تعیین کننده اوزان بهینه هستند. با تایید وجود نوسانات خوشهای در سریهای زمانی و مدلسازی عناصر مربوط در قالب مدلهای توسعه یافته براساس مدل ناهمسانی واریانس شرطی تعمیم یافته، بهکارگیری واریانس شرطی و ماتریس همبستگی متناسب در بهینهسازی پورتفوی ضروری مینماید. در این مطالعه، با محاسبه ریسک محقق شده پورتفوهای بهینه شده بر اساس واریانس شرطی و ماتریس همبستگی، پسماندهای استاندارد شده، تایید شد که میتوان با چنین راهبردی، ریسک پورتفوی را بهطور معناداری کاهش و عملکرد آن را بهبود داد.
Return maximization or risk minimization is goal in portfolio optimization based on mean variance theory. The structure of correlation matrices and individual variance of each asset are two main factors in optimization with risk minimization object. It’s necessary to use appropriate variance and correlation coefficient for time series with clustering volatilities feature، too. In this research، it has been approved optimization based on conditional variance and standardized residuals correlation in Constant Correlation Generalized Autoregressive Conditional Heteroscedasticity model leads to less portfolio risk and improvement the portfolio manager performance.
خلاصه ماشینی:
امکان کاهش ريسک پورتفوي براساس مدل ناهمساني واريانس شرطي تعميم يافته در بورس اوراق بهادار تهران غلامرضا اسلامي بيدگلي ،١ فاطمه خان احمدي 2 چکيده : در بهينه سازي پورتفوي بر اسـاس مـدل ميـانگين ـ واريـانس هـدف حـداکثر کـردن بازدهي براي سطح معيني از ريسک يا حداقل کردن ريسک بـه ازاي سـطح معينـي از بـازدهي است .
با تأييد وجـود نوسانات خوشه اي در سري هاي زماني و مدلسازي عناصر مربوط در قالب مدل هاي توسعه يافته براساس مدل ناهمساني واريانس شرطي تعميم يافته ، به کارگيري واريـانس شـرطي و مـاتريس همبستگي متناسب در بهينه سازي پورتفوي ضروري مي نمايد.
در اين مطالعه ، با محاسبه ريسک محقق شده پورتفوهاي بهينه شده بر اساس واريانس شرطي و ماتريس همبستگي ، پسماندهاي استاندارد شده ، تأييد شد که مي توان با چنين راهبردي ، ريسـک پورتفـوي را بـه طـور معنـاداري کاهش و عملکرد آن را بهبود داد.
در اين پژوهش نتايج به کارگيري عامل واريانس شرطي ، در مقابـل واريـانس غيرشـرطي بـه همراه بررسي تأثير نوع داده هاي مورد استفاده در محاسبه ي ماتريس همبستگي با بهره گيـري از مدل ناهمساني واريانس شرطي تعميم يافتـه بـا همبسـتگي ثابـت ١( CCGARCH)، بـا هـدف کاهش ريسک پورتفوي ، در بورس اوراق بهادار تهران بررسي مي شود.
يافته هاي پژوهش به منظور آزمون فرضيه ها، در بررسي تأثير به کارگيري واريانس شرطي و ماتريس همبستگي ، سـه راهبرد براي محاسبه ي اوزان بهينه مورد توجه قرار گرفتند.