چکیده:
پژوهش حاضر از نوع توصیفی بوده و با هدف بررسی کارکردهای مدیریتی در هر یک از سبک های سازمان مدار، فرد مدار و رابطه مدار انجام شده است . نمونه آماری،٣٢٢ نفر شامل ١٧ مدیر از١٧ منطقه آموزش و پرورش شهر تهران و ٣٠٥ نفر از کارکنان مناطق نامبرده است . ابزار اندازه گیری شامل یک پرسش نامه محقق ساخته ٢٤ سوالی با طیف لیکرتی است و از تحلیل واریانس یکراهه و مقایسه های پس از تجربه (توکی ١) برای بررسی جداگانه هر کارکرد در هر سبک استفاده شده است . طبق نتایج ، بیشترین کاربرد برنامه ریزی در مدیران سازمان مدار و کمترین میزان آن مربوط به مدیران رابطه مدار است . کارکرد سازماندهی در مدیران سازمان مدار بیش از سایر مدیران بکار می رود. کارکرد تصمیم گیری در مدیران سازمان مدار بیش از موقعیت مدار و رابطه مدار است و مدیران سازمان مدار نسبت به سایر مدیران ، توجه بیشتری به کارکرد کنترل دارند.
خلاصه ماشینی:
به عبارت ديگر ميانگين ميانگين ها در کارکردهاي برنامه ريزي، سازماندهي، تصميم گيري و کنترل ، در هر يک از سبک هاي مديريتي سازمان مدار، رابطه مدار و موقعيت مدار به تفکيک هر سبک به شرح زير است : جدول ٢- آمار توصيفي داده ها {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} بر اسا س داده هاي موجود در جدول (٢): ٥٥ نفر از نمونه ها سبک مديريت مديران خود را سازمان مدار گزارش کردند.
بر اساس اين داده ها، f محاسبه شده محاسبه شده برابر با ١٠/٨٨٦ است که در مقايسه با f جدول و با توجه به ٠=sig فرض خلاف مبتني بر وجود تفاوت معنادار بين نمرات کارکرد برنامه ريزي در سه سبک مديريتي سازمان مدار، رابطه مدار و موقعيت مدار تأييد ميشود.
بنابر اين از آزمون توکي براي بررسي تفاوت نمرات کارکرد برنامه ريزي در سه سبک مديريتي استفاده شد که نتايج آن در جدول (٤)، به شرح زير ثبت شده است : جدول ٤- آزمون توکي در بررسي کارکرد برنامه ريزي در هر يک از سبک هاي مديريتي {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} طبق آزمون توکي به عمل آمده در جدول ٤، و با توجه به ٠=sig ، اختلاف ميانگين کارکرد برنامه ريزي در سبک هاي سازمان مدار و رابطه مدار، از نظر آماري معنادار بوده و نمرة اين کارکرد در سبک سازمان مدار بيشتر از رابطه مدار است به بيان ديگر مديران داراي سبک سازمان مدار بيش از مديران رابطه مدار از کارکرد برنامه ريزي در مديريت بهره ميبرند.