چکیده:
با آنکه جرم محاربه در قرآن به صراحت بیان شده و مجازات آن اعلام شده است ولی در اینکه آیا مجازات های تعیین شده در آیه یاد شده از باب تخییر هستند یا ترتیب، میان فقها و مفسران اختلاف نظر وجود دارد. همچنین از حیث مشخص نمودن مصادیق آن با توجه به اعمال جنایت آمیزی که امروزه وجود دارد ممکن است میان فقها اختلاف نظر وجود داشته باشد از این رو در این تحقیق نظرات فقها از جمله امام خمینی و مقایسه و بررسی آنها بیان شده است.
Although Moharebeh (enmity against God) as a crime as well as pertinent punishment have been clearly defined in the Holy Quran، there is difference of opinion among the jurists and commentators on whether the said punishment is a matter of choice (Takhyir) or correct course of action (Tartib). Also there might be difference in opinions on specifying its attribution to the sort of crimes committed these days. Therefore، this paper has embarked on a comparative review of the opinions of various jurists، with an emphasis on Imam Khomeini’s view on this issue.
خلاصه ماشینی:
بررسی محاربه و افساد فی الارض با محوریت آرای امام خمینی (س ) 1 محمد ابراهیمی ورکیانی 2 مریم شاپوری با آنکه جرم محاربه در قرآن به صراحت بیان شـده و مجـازات آن اعـلام شـده است ولی در اینکه آیا مجازات های تعیین شده در آیۀ یاد شـده از بـاب تخییـر هسـتند یـا ترتیب ، میان فقها و مفسران اختلاف نظر وجود دارد.
گروه سوم : کسانی هستند که علاوه بر کشیدن سلاح و ترسانیدن مردم قصد افساد در زمـین را نیز بیان نموده اند که امام خمینی قائل به این تعریف بوده ، میگوید: محارب کسی است که سـلاح 4 خود را برکشد و از غلاف بیرون آورد یا آماده کند برای ترساندن مردم ، و قصد افساد فـی الارض 1 نماید، در خشکی باشد یا دریا، در شهر باشد یا در خارج از آن ، شب باشد یا روز.
8 نتیجه : حال با توجه به موارد برشمرده می توان دریافت که فقها، افساد فی الارض را عنـوان عـام دانسـته و فقط به ذکر مصادیق مختلف آن اکتفا کرده اند که در مجموع میتوان گفت کـه از نظـر فقهـا هـر نوع معصیت و جرمی نوعی فساد است ، اما ارتکاب آن دسته از آنها که دارای کیفر شـرعی معـین است (حدود) و آن دسته از معاصی که کیفر آن به عهده حاکم شرع است (تعزیرات ) منظـور نظـر ایشان نیست ، بلکه منظورشان از افساد فی الارض ارتکاب عملی است که معنون بـه عنـوان خـاص دیگری نباشد، ولی در عین حال منجر به زائل شدن مصالح پنجگانه منصوص برای بشـر، در سـطح وسیع شود و مرتکب از ارتکاب آن قصد بر هم زدن نظم و امنیت جامعه اسـلامی و ضـربه زدن بـه نظام اسلامی را داشته باشد.