چکیده:
با توجه به توسعۀ گازرسانی در اغلب استانهای کشور طی سالهای اخیر و گسترش پروژههای خطوط انتقال گاز به موازات آن، لزوم توجه به زنجیرۀ تأمین چنین پروژههایی و ریسکهای مربوط به آن بیش از گذشته نمود یافته است. از آنجا که زنجیرۀ تأمین پروژهها بر اساس مقررات دولتی ساختار خاصی دارد، هدف این مقاله ارائۀ مدلی برای کاهش ریسکهای زنجیرۀ تأمین پروژهها در شرکتهای گاز استانی است. برای این منظور از روش پژوهش آمیخته استفاده شده است؛ به این صورت که ابتدا با استفاده از فراترکیب و روایی محتوایی، راهبردهای کاهندۀ ریسک شناسایی و گروهبندی میشوند و بهکمک مدلسازی تفسیری ساختاری، ارتباطات متقابل و میزان تأثیرگذاری هریک از راهبردها بر یکدیگر بهدست میآید. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که مدیران باید به آن دسته از راهبردهایی که قدرت تحریککنندگی بیشتری دارند در مقایسه با راهبردهایی که درجۀ وابستگی زیادی دارند، توجه بیشتری داشته باشند. در نتیجه با تمرکز بر متغیرهای کلیدی مهمتر، میتوان بهصورت مؤثرتر ریسکهای زنجیرۀ تأمین را کاهش داد.
According to gas development in most provinces in recent years and the expansion of gas transfer pipeline in parallel، paying attention to project supply chains and related risks is necessary more than past. Due to specific structure of project supply chain based on government regulations، this article is aimed at presenting a model to mitigate risks on projects supply chain in State gas companies. In order to do that، we have used a mixed methodology approach in this research. According to Meta-synthesis and content validity، risk mitigation strategies are identified and classified. Moreover، by using Interpretive Structural Modeling (ISM)، mutual relationships and the degree of influences of each strategy on each other are recognized. Results show that managers must attend to those strategies that have high driving power and low dependency than low driving power and high dependency. As a result، by concentrate on key variable، supply chain risks can be mitigated effectively.
خلاصه ماشینی:
طراحي مدل سلسله مراتبي براي کاهش ريسک هاي زنجيرة تأمين پروژه بر اساس فراترکيب (مورد مطالعه : شرکت گاز استان فارس ) علي محمدي ١، علي نقي مصلح شيرازي ٢، محمدباقر احمدي ٣، پيام شجاعي ٤ با توجه به توسعة گازرساني در اغلب استان هاي کشور طي سال هاي اخير و گسـترش پروژه هاي خطوط انتقال گاز به موازات آن ، لزوم توجه به زنجيـرة تـأمين چنـين پـروژه هـايي و ريسک هاي مربوط به آن بيش از گذشته نمود يافته است .
بـراي ايـن منظـور از روش پـژوهش آميخته استفاده شده است ؛ به اين صورت که ابتدا با اسـتفاده از فراترکيـب و روايـي محتـوايي ، راهبردهاي کاهندة ريسک شناسايي و گروه بندي مي شـوند و بـه کمـک مـدل سـازي تفسـيري ساختاري ، ارتباطات متقابل و ميزان تأثيرگذاري هريک از راهبردها بر يکديگر به دست مـي آيـد.
Project Supply Chain Risk (PSCR) بر اساس تعريف يوتنر راهبردهاي کاهندة ريسک ، آن دسته از راهبردهايي اطلاق مي شود که سازمان ها به صورت عمدي برمي گزينند تا بي اطميناني هاي شناسايي شده از منابع مختلف ريسـک را کاهش دهند.
بنابراين سؤال اصلي پژوهش به شرح زير مطرح مي شود: مهم ترين راهبردهاي کاهندة ريسک در زنجيرة تأمين پروژه هاي خطوط انتقال گاز کدامنـد و کدام يک بيشترين و کمترين تأثير را در پروژه ها دارند؟ براي پاسخ به اين سؤال ، ابتدا با مرور ادبيات موضوعي راهبردهاي کاهش دهندة ريسک هـاي زنجيرة تأمين از پژوهش هاي گوناگون جمع آوري شد و به کمک فراترکيب ، مقوله ها و گروه هـاي اصلي شناسايي و تفکيک شدند و در نهايت با استفاده از ISM ميزان تأثيرگذاري هر يک از ايـن راهبردها به دست آمد.
Interpretive structural modeling of supply chain risks, International Journal of Physical Distribution & Logistics Management, 41(9): 839 – 859.