خلاصه ماشینی:
"خود او نیز در دیوان به نام خویش اشاره کرده است: آن حسن نامم که اندر مدح داماد نبی میکند بر طبع پاکم روح حسان آفرین (139)3 لقب او در مونس الاحرار (جاجرمی، 1350، ج1، ص 360) «جمالالدین» و در بهارستان سخن (خوافی، 1958، ص 335) و هفت اقلیم (رازی، 1378، ج2، ص 1019) «کمالالدین» و در خلاصۀ التواریخ (حسینی قمی، 1383، ج2، ص 618) «تاج الدین» ذکر شده و چنانکه از همهی مآخذ بر میآید به «کاشی» اشتهار داشته و از آن به عنوان تخلص و لقب شعری استفاده میکرده است: ز اهتمام تـو باشد کــه طبــع کاشی مسکین همیفشاند از این گـونه درهای معقد (81) چو کاشی آنکه شناسد حیات خود زین شهد نظر کند سوی دنیا به چشم استخفاف (119) جد و پدر مولانا حسن از کاشان بودهاند، لیکن مولد و منشأ و مسکن او آمل طبرستان است (صفا، 1373، ج3، بخش2، ص 746).
ک: نمودار شمارهی 2)، 6 مانند بیت زیر در قالب قصیده و در منقبت حضرت علی (ع) که در مصراع نخست آن به حدیث «أن رسول الله ص قال یا علی أنت منی بمنزلة هارون من موسی» (طبرسی، 1403، ج1، ص 113) و در مصراع دوم به آیهی «هل أتی علی الإنسان حین من الدهر لم یکن شیئا مذکورا» (انسان(76)/1) با همان ساختار عربی اشاره کرده است: اندر اخبار انت منی آیت توقیع اوست در کلام الله منشور کمالش هل اتی است (60) و گاه پنهان و پوشیده است (حدود 28 درصد، ر.
ک: نمودار شمارهی 2)،7 مانند بیت زیر در قالب قصیده و در مدح امیرالمؤمنین علی (ع) که در آن از مضمون حدیث «رد الشمس» (ابن بابویه، 1367، ج1، ص 301) بهره برده است: تا نگردد فوت از آن ماه معانی یک نماز باختر را مطلع خورشید خاور کردهاند (83)8 اشراف شاعر به مقولات قرآنی و حدیثی به گونهای است که گاه در چند بیت متوالی از آیات قرآن کریم و احادیث بهره برده و به هنرنمایی نیز پرداخته است."