چکیده:
پس از پیروزی انقلاب اسلامی،در سیاست خارجی ایران تغییرات بنیادی ایجاد شد.تقویت برنامه هستهای که یکی از نمودهای بارز این تحولات بود، باعث چالش امنیتی اتحادیه اروپا در برابر ایران شد. ترس از ایران هسته ای ، قاره سبز را به سمت ائتلاف جدید با ایالات متحده آمریکا وحتی تعدادی از همسایگان ایران بخصوص دولت های محافظهکار عرب راند. با چرخش در سیاست خارجی اروپا نسبت به ایران، جمهوری اسلامی نیز به بازبینی متحدان و دشمنان احتمالی پرداخت. برهمین اساس مقاله حاضر به بررسی محدودیت ها وفرصت های پیش رو در روابط ایران واتحادیه اروپا تحت تاثیر برنامه هسته ای می پردازد. راهبرد اساسی اتحادیه اروپا در قبال برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ، جلوگیری از دستیابی احتمالی ایران به توانایی تولید تسلیحات اتمی می باشد وازابزارهای لازم از قبیل تحریم ومذاکره وتقویت رقباء ایران همزمان بهره می گیرد.بخشی از سیاست گذاری خارجی این اتحادیه تحت تاثیر روابط ایران با کشورهای چین وروسیه وحتی تقابل یا تعامل احتمالی ایران با ایالات متحده آمریکا در میان مدت تغییر یافته است.
خلاصه ماشینی:
بخشي از سياست گذاري خارجي اين اتحاديه ي تحت تأثير روابط ايران با کشورهاي چين و روسيه و حتي تقابل يا تعامل احتمـالي ايـران بـا ايـالات متحده ي آمريکا در ميان مدت تغيير يافته است .
بخشي از سياست گذاري خارجي اين اتحاديه ي تحـت تـأثير روابـط ايران با کشورهاي چين و روسيه و حتي تقابل يا تعامل احتمالي ايران با ايالات متحـده ي آمريکا در ميان مدت تغيير يافته است اما تـدوين اسـتراتژي راهبـردي ايـن قـاره در قبـال جمهوري اسلامي با حل مسأله هسته اي پيوند خورده است .
راهبرد سياسي امنيتي اتحاديه ي اروپا نسبت به برنامه ي هسته اي ايران مهم ترين تهديدها ي ناشي از برنامه هسته اي ايران از نظـر اتحاديـه ي اروپـا عبارتنـد از: ايران هسته اي ؛ افزايش گروه هاي تروريستي و تقويت مواضـع نظـامي آن هـا؛ اخـلال در صدور انرژي به غرب ؛ احتمال بروز جنگ در منطقه ي خاورميانه ؛ افزايش غرب ستيزي در کشورهاي خاورميانه ؛ افزايش نفوذ روسيه و چين در خاورميانه و کاهش قـدرت اروپـا در اين منطقه ؛ عدم توازن قوا در سطح بين المللي و تقويت قدرت هاي نوظهـور عربسـتان و ترکيه در مقابل برنامه ي هسـته اي جمهـوري اسـلامي .
اتحاديه ي اروپا با توسل به نقش سازمان هاي بين المللي و سياست خاورميانه اي خواهان محدوديت در برنامه هسته اي ايران است امـا استفاده از گزينه ي نظامي را به علت ايجاد بي ثباتي و غرب ستيزي و گسترش راديکاليسم اسلامي موثر نمي داند و بر ديپلماسي تأکيد مي کند.