چکیده:
شاهزاده نصرت الدوله فیروز از تاثیرگذارترین شخصیت های سیاسی ایران در اواخر قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم میلادی است. تقدیر روزگار این بود که او چونان بسیاری دیگر از سیاست ورزان دوره قاجار، هم به سلطنت قاجار خدمت نماید و هم ایام رضاخان و رضاشاه بعدی را نظاره گر باشد. او تحصیل کرده فرانسه و سیاست ورزی را نزد پدرش عبدالحسین خان فرمانفرما آموخته بود. نام او ابتدا با قرارداد 1919م بر زبان ها افتاد چرا که یکی از امضاءکنندگان قرارداد به شمار می رفت. این قرارداد آبروی سیاسی شاهزاده را به شدت به خطر انداخت و شاهزاده اندیشید که با شرکت در انتخابات مجلس چهارم آبروی رفته را بازیابد.از آنجا که تحصیل کرده حقوق بود و سخنوری قابل، توانست از پس همه مشکلات در مجلس چهارم برآید و البته حمایت آیت الله مدرس نیز بی دریغ بود. عمر مجلس چهارم بسیار کوتاه بود و نصرت الدوله زین پس نیز ایفاگر نقش هایی بس کلیدی در دوره دوساله قاجار و سپس رضاشاه شد. مجلس چهارم آغاز حیات سیاسی دوباره نصرت الدوله به شمار می رود و از این نقطه نظر اهمیت بسیاری دارد.
Prince Nosrat Al-Dollah Firouz was one of the most influential political figures in late 19th and early 20th century in Iran. Like other politicians he served Qajarids and witnessed the reign of Reza Khan and his son. He got educated in France and learned politics from his father، Abol Hussein khan Farmanfarma. He became famous for the 1919 treaty as a signer of that treaty. This endangered his fame and he ventured to regain his lost face by attending the Fourth Parliament election. He overcame most of his problems at the parliament due to his education in law and his eloquence. Ayattollah Modares supported him greatly. The fourth parliament had a short life and he played crucial roles in the two year time of the Qajarids and Reza Shah afterwards. The Fourth parliament is the beginning of Nosrat Al-Dollah Firouz’s political life and possesses a great importance.