چکیده:
در سده ششم هجری، حکومت سنیمذهب زنگیان در بخشی از عراق و شام به قدرت رسید و در دوران حدودا یک صد و بیست ساله حیات خود، توانست زمینهساز اقتدار سیاسی- اجتماعی بیشتر برای اهل تسنن در مناطق تحت حکومت خویش باشد؛ از جمله سیاستهای راهبردی زنگیان در این راستا، برقراری روابط سازنده با نهاد آموزش و عالمان سنی و نیز واگذاری برخی مقامهای سیاسی و اجتماعی به ایشان بود تا ضمن بهره بردن از توانمندیهای این طبقه در انجام امور دیوانی، از نفوذ اجتماعی ایشان نیز در جهت پیشبرد اهداف سیاسی- مذهبی و تحکیم حاکمیت خویش استفاده نمایند. پیداست که از رهگذر چنین پیوند محکمی میان حاکمان زنگی و عالمان سنی، هر دو طیف سیاسی و مذهبی، اهل درگاه و اهل مدرسه بهرهمند گردند و مقاصد سیاسی و مذهبی خویش را تحقق بخشند.
خلاصه ماشینی:
1 ارتباط متقابل عالمان سنی با حاکمان زنگی (حک : ٥٢١ تا ٦٤٢ هـ) 2 علیرضا اشتری تفرشی استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره )، قزوین ، ایران مهری گودینی کارشناس ارشد تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره )، قزوین ، ایران چکیده در سده ششم هجری، حکومت سنی مذهب زنگیان در بخشی از عراق و شام به قدرت رسید و در دوران حدودا یک صد و بیست ساله حیات خود، توانست زمینه ساز اقتدار سیاسی- اجتماعی بیشتر برای اهل تسنن در مناطق تحت حکومت خویش باشد؛ از جمله سیاست های راهبردی زنگیان در این راستا، برقراری روابط سازنده با نهاد آموزش و عالمان سنی و نیز واگذاری برخی مقام های سیاسی و اجتماعی به ایشان بود تا ضمن بهره بردن از توانمندیهای این طبقه در انجام امور دیوانی، از نفوذ اجتماعی ایشان نیز در جهت پیشبرد اهداف سیاسی- مذهبی و تحکیم حاکمیت خویش استفاده نمایند.
ابوالفضل حامد بن محمود حرانی ، معروف به ابن ابی حجر(د٥٧٠ هـ)، از دیگر عالمانی بود که مورد حمایت زنگیان قرار گرفت و نورالدین مدرسه ای برای وی در حران بنا کرد.
وی از ٥٧٥هـ، قاضی حلب و نواحی آن بود و در سراسر عهد ملک صالح ، ملک عزالدین ، عمادالدین بن قطب الدین بن مودود بن زنگی و نیز ابتدای حکومت صلاح الدین ایوبی به قضاوت در این نواحی مشغول بود؛ هرچند با به قدرت رسیدن ایوبیان در قلمرو زنگیان و شافعیگرایی ایشان ، وی که 48 عالمی حنفی مذهب بود، نفوذ اجتماعی و مذهبی خود را به نفع عالمان شافعی از دست داد.