چکیده:
اسطوره ها که زمانی شالودة تفکر و اخلاق را تشکیل می دادند، کجا رفته انـد؟ امـروز کجـا مـی تـوان آن هـا را بازجست ؟ در پی پاسخ به ین پرسش ها صرف نظـر از تعـاریف کلـی و رایـج در مـورد اسـطوره ، بـه بررسـی دیدگاه هایی می پردازیم که دربارة شکل ها و کارکردهای امروزین اسطوره نظریه پردازی کرده ند. سپس با نقد نظریه هایی که شکل نوین اسطوره را در جوامع صنعتی و در مفاهیمی چـون قـدرت ، مـد، همسـان گرایـی و اساطیر رسانه ای جست وجو می کنند، به رویه دیگر اسطورة امروز- که نه وجه قدرتمند و همه گیر و اعتقـادی اسطوره که وجه نمادپرداز، رویایی و رازآمیز آن است - توجه می کنیم . ذهن نسان ، تو نایی ازلی اسطوره سازی اش را صرف ادبیات و هنر می کند که اسطوره در فضای آشنایشان نفس می کشد و جان می گیرد. شخصیت ها، زمان ها، مکان ها و رویدادها، اسطوره های جدید می شوند؛ به ایـن معنا که از فردیت نتزاعی خود بیرون می آیند و بعادی اساطیری می یابند؛ اسطوره هایی ورای زمان و مکـان که می توان آن ها را چون نمادهای اسطوره ای برای مسائل نسان امروز درنظـر گرفـت از آنجاکـه لایـه هـای نامکشوف ادبیات و هنر، آکنده از نمادهایی زادة ناخودآگاه است که ژرفایش گـاه بـرای آفرینندگانشـان نیـز آشکار نیست ، سال ها و قرن ها بعد از خلق نیز می توان آن ها را بازگشود و ین یعنی ز یش مداوم اسطوره های جدید در ادبیات و هنر.
خلاصه ماشینی:
"یـا اسطوره به مثابه حقیقتی ازلی و رازآلود و رؤیاگونه ؟ این پژوهش با بررسی و نقد دیدگاه اندیشمندان جدید دربارة اسطوره های مدرن ، بـر آن دسته از نظرهایی تأکید می ورزد که بیشترین نزدیکی را به این برداشت محقق دارند کـه در دنیای امروز (دنیای پیشرفت های مادی ، صـنعتی ، تکنولوژیـک ، اقتصـادی و هرآنچـه ظـاهرا به زعم اکثریت مردم ، نشان برتری ما بر عهد باستان است )، بهتـرین جـای اسـطوره هـا- کـه دیگر هالۀ تقدسشان را دور انداخته اند- در ادبیات و هنر است ؛ جاییکه در آن ، هنـوز انسـان رؤیاهایش را فراموش نکرده و تمام موجودات عجیب و اساطیری ، وقـایع غیرعـادی ، نمادهـا، رازها و تخیل بکر آدمی ، به راحتی به حیات خود ادامه می دهند.
(147 به هرحال ما هنوز در جهانی زندگی می کنیم که هراس هایمان زنده اند و تا هراس هایمان زنده اند، اسطوره هایمان هم به زندگی خود ادامه می دهند؛ شاید نه در باورها و عقاید، کـه در جهان شعر، ادبیات و هنر، ولی آیا می توان بین این دو تفکیکی قائل شد؟ آیا اسـطوره هـا نیـز شکلی از ادبیات و هنر برای گذشتگان نبودند؟ شکلی از بیان رؤیا و هراس ؟ نتیجه قطعا توانایی تجربۀ انسان در ساخت جهان اسطوره ای قدیم ، از میان نرفته است و خودش را به شکل های مختلف نشان می دهد."