چکیده:
رنج واقعیت بدیهی و اجتنابناپذیر زندگی انسان است و یکی از اهداف دین و دانش بشری کاهش و تسکین رنج بوده است. معنادرمانی یک رویکرد نوین رواندرمانی است و یکی از اهداف آن تسکین یا تسهیل تحمل رنج از طریق یافتن معنا برای آن است. مسیحیت و اسلام، مانند ادیان دیگر، هم وجود رنج و چگونگی پیدایش آن را تبیین کردهاند و هم راههای مواجهه با رنج، پذیرش یا غلبه بر آن را به پیروان خود توصیه میکنند. متون ادبی دینی با توان تأثیرگذاری خاص خود در انتقال معنای تسکیندهندهای که ادیان برای رنج قائل هستند میتوانند در معنا دهی به رنج بسیار مؤثر باشند. رواندرمانگران از اوایل قرن نوزدهم به اهمیت کتاب در فرایند رواندرمانی واقف شدند و اکنون بیش از نیم قرن از زمان تدوین مبانی نظری «کتاب درمانی» میگذرد. در این میان متون ادبی دینی با الهام از جهانبینی دینی و تأثیرگذاری بر هر دو قلمرو شناختی و عاطفی مخاطب خود میتوانند کاربرد فراوان داشته باشند. بهشت گمشده و مثنوی معنوی به ترتیب دو متن ادبی دینی بسیار مهم و نافذ در فرهنگهای مسیحی و اسلامی هستند. بنابراین سرایندگان این دو منظومه با توجه به منابع اصلی الهام خود باید بتوانند در تسکین رنج خوانندگانشان بسیار مؤثر باشند. این تحقیق نشان میدهد که در این زمینه مثنوی معنوی بسیار کاربردیتر از بهشت گمشده است.
خلاصه ماشینی:
P. , "From Logotherapy to Meaning-Centered Counseling and Therapy", in the Human Search for Meaning, New York, Routledge, 2nd ed.
منظور از یافتن معنا برای رنج ، یافتن پاسخی برای این پرسش است که چرا رنج ؟ چرا من باید این رنج یا رنج های خاص را تحمل کنم ؟ شایان ذکر است که دربارة معنایابی برای رنج دو مسئله مهم است : اول آنکه آیا رنج شخص برای او معنایی دارد یا نه ؟ دوم اینکه آیا معنای یافته شده باعث تسکین رنج میشود یا تشدید آن ؟ میلسپاو٤ میگوید: «رنج یا با 5 تفسیر ما از یک تجربه آغاز میشود یا ناتوانی ما در تفسیر یک تجربه ».
6. Stoeber, Michael, Reclaiming Theodicy: Refections on Suffering, Compassion, Compassion, and Spiritual Transformation, New York, Palgrave Macmillan, 2005, p.
ارزش دیگر رنج در این است که در کشمکش با آن انسان از چندین نظر رشد میکند: دانش و مهارت کسب میکند، از لذت ها و موهبت هایی که برایش عادی و پیش پاافتاده شده اند با خبر میشود، در برابر تنش های زندگی انعطاف پذیرتر میشود و شخصیت اخلاقی او به عمقی میرسد که به شیوة دیگری چندان امکان پذیر نیست ،٤ زیرا رنج با افزایش حساسیت انسان نسبت به درد و رنج دیگران نقشی اساسی در تضعیف خودخواهی و تقویت ایثارگری دارد.
- Stoeber, Michael, Reclaiming Theodicy: Refections on Suffering, Compassion, and Spiritual Transformation, New York, Palgrave Macmillan, 2005.