چکیده:
مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی با هدف بررسی نتایج حاصل از مطالعات چالشها و تعاملات دیپلماسی و رسانهها و تاثیرات متقابل آنها است. و بهدنبال گشودن دریچهای به آن بخش از گفتمان ”دیپلماسی رسانهای“ است که تا به امروز مورد مطالعه قرار گرفته و به برخی جوانب گستردة دیپلماسی رسانهای امکان شناختهشدن دادهاست.
مقاله پیشرو ضمن بیان اهم تاثیرات محیط هوشمند نوین رسانهای بر دیپلماسی و سیاست خارجی، به مباحثی چون تاثیرات متقابل رسانهها و دستگاههای دیپلماسی و سیاست خارجی، چالشهای حضور رسانهها در عرصههای دیپلماتیک، سیاست خارجی و روابط بینالملل، اخراج رسانهها از مذاکرات دیپلماتیک و بالعکس، امکان بهرهگیری از رسانهها بهمنظور پیشبرد مذاکرات دیپلماتیک پرداختهاست.
This paper is taken from a research conducted with the aim of reviewing findings of studies on challenges and interactions of diplomacy and media and their reciprocal effects. It will try to open the door to that section of “media diplomacy” dialogue, which has been studied so far and has made possible recognition of some wide-ranging aspects of media diplomacy. The paper mentions the important effects of new smart media atmosphere on diplomacy and foreign policy. It also reviews reciprocal effects of the media, diplomatic machines and foreign policy as well as challenges of presence at diplomatic, foreign policy and international relations arenas of the media, expulsion of media from diplomatic talks and vice-versa, and the possibility of utilization of media to advance diplomatic talks.
خلاصه ماشینی:
(کوهن، 2001) موازنة جدید محصول فضایی مملو از پیشامدها و موقعیتهای نوین حاصل از رشد و گسترش بهرهگیری از تکنولوژیهای نوین ارتباطات و اطلاعات، پیچیدگی حاصل از وابستگیهای متقابل، جهانیشدن فرهنگ، امپراتوری افکار عمومی، انقلاب رسانهها و علاوه بر اینها جریان بینالمللی فرهنگ، عقاید و اطلاعات جملگی بهعنوان عوامل نوین و در رأس سایر عوامل، بر دولتهای ملی فشار میآورند و آنها را وادار میسازند تا به سرعت به تجدیدنظر در ساختارهای مدل سیاست خارجی و روند دیپلماسی خود و ایجاد تحول در آنها بپردازند.
در واقع این موضوع خود به یکی از مهمترین چالشهای دستگاههای دیپلماسی و سیاست خارجی کشورها در جامعة شبکهای تبدیل شدهاست که گسترش اطلاعات از طریق فناوریهای نوین ارتباطات و رسانههای نوین، روابط بین دولتها در عرصة منطقهای، بینالمللی و جهانی را که پیشتر توسط دیپلماتها انجام میگرفت را به روابطی چندجانبه تبدیل کردهاست که در آن بیشترین تلاش دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی برقراری روابط با ملتها آن هم از طریق رسانهها و امکانات محیط هوشمند مبتنی بر شبکهها و اینترنت است.
رهبران و سیاستمداران عرصة دیپلماسی و سیاست خارجی، ترجیح میدهند از ابزار مؤثر رویدادهای رسانهای برای اعتمادسازی و بسیج افکار عمومی داخلی، بهمنظور کسب حمایت از فرایندهای دشوار برقراری صلح، بهرهبرداری کنند و در این راه به ادغام یا اعطای امتیازات بالا به رسانهها تن دهند.
اما از آنجا که در عصر گستردگی حضور رسانهها، پنهانکاری همواره نمیتواند توجیهکنندة این وضعیت باشد که مذاکرهکنندگان عالیرتبه دیپلمات، مذاکرات دیپلماتیک را برای مدت زمان طولانی پنهان نگه دارند؛ از این رو از "دیپلماسی درهای بسته" (Closed – door diplomacy) بهره گرفته میشود.