چکیده:
این مطالعه به اندازهگیری تجارت درونصنعت[1](IIT) کشورهای عضو سازمان کنفرانس
اسلامی[2] (OIC) در طی سالهای 2001ـ1997 میپردازد. همچنین تحلیل برای کشورهای عضو
بلوکبندیهای منطقهای نظیر آسهآن، اوپک و 146 کشور دنیا انجام شده است و
برآوردها بر اساس شاخص پیشنهادی گروبل و لوید انجام گرفته است.
نتایج نشان میدهد که در مجموع، کشورهای عضو OIC دارای پایههای صنعتی بسیار ضعیفی
میباشند و از انعطافپذیری کمتری در تجارت با دنیا برخوردار هستند. در این میان
کشورهایی نظیر مالزی، اندونزی، اردن، ساحل عاج، عمان، قرقیزستان، سنگال، مصر،
عربستان سعودی و ترکیه نسبت به سایر کشورهای عضوOIC از پایههای صنعتی بالایی
برخوردار میباشند. در ضمن تجارت درونصنعتی در میان کشورهای عضو OIC، در بخشهای
تولید مصنوعات اساسی و صنایع متفرقه، در مقایسه با سایر بخشها نظیر صنایع شیمیایی
و ماشینآلات حمل و نقل بیشتر میباشد.
خلاصه ماشینی:
"بدین ترتیب بیش از 80 درصد کشورهای عضو OIC شاخص IIT آنها کمتر از 40 درصد میباشد و از این حیث وضعیت تجارت درون صنعتی آنها بر اساس کالاهای صنایع شیمیایی پایین و بسیار پایین طبقهبندی میشوند، جدول (7).
جدول 10ـ توزیع فراوانی کشورهای عضوOIC و مقایسه آن با مجموعه کشورها بر حسب مقادیر شاخص تجارت درون صنعتی در صنایع متفرقه دامنه شاخص تجارت درون صنعتی وضعیت بر حسب سطح تخصصهای صنعتی تعداد کل کشورها درصد تعداد کل کشورهای عضوOIC درصد کمتر از 19 درصد بسیار پایین 67 7/39 26 9/61 9/39-20 درصد پایین 37 3/25 12 6/28 5/59- 40 درصد متوسط 31 2/21 3 1/7 9/79-60 درصد بالا 19 0/13 1 4/2 بیش از 80 درصد بسیار بالا 1 68/0 0 0 کل - 146 100 42 100 مأخذ: یافتههای تحقیق جمعبندی و ملاحظات 1ـ در طی سالهای 2001ـ 1997، متوسط شاخص IIT برای 146 کشور مورد مطالعه، 29 درصد بوده است.
وضعیت کشوهای عضو OIC در مقایسه با سایر مناطق که موافقتنامههای تجاری مختلفی را امضاء کردهاند، نظیر آسهآن و اپک از حیث سطوح تجارت درون صنعتی نامطلوب است، بطوریکه IIT برای این گروه از کشورها به ترتیب 46 و 57 درصد میباشد."