چکیده:
مطالعات انجام شده حاکی از آن است که ورزش میتواند تراکم تودۀ استخوانی را افزایش دهد، اما هنوز در مورد نوع و شدت آن که حداکثر تحریک آنابولیک را بر روی استخوان ایجاد میکند، اطمینان حاصل نشده است. هدف این مطالعه، تعیین و مقایسۀ اثر دراز مدت ورزش باستانی بر میزان تراکم تودۀ استخوانی ورزشکاران این رشته در مقایسه با ورزشکاران فوتبالیست و مردان غیر ورزشکار همسان از نظر ویژگیهای دموگرافیکی و متغیرهای تأثیر گذار بوده است. این تحقیق از نوع علی مقایسهای پس از وقوع میباشد. نمونههای این تحقیق را20 ورزشکار مرد (10 ورزشکار باستانی ،10 فوتبالیست) و10 نفر غیر ورزشکارسالم، 40 تا 50 ساله تشکیل میدادند. ورزشکاران از باشگاههای شهر همدان انتخاب و دارای حداقل بیش از 20 سال سابقۀ ورزشی مستمر در هر یک از رشتههای فوق الذکر بودند، در حالیکه غیرورزشکاران سابقۀ هیچ گونه فعالیت ورزشی مستمر و منظمی نداشتند. تراکم مادۀ معدنی استخوان (BMD) مهرههای کمر و گردن استخوان ران نمونهها به وسیلۀ دستگاه جذب سنج دوتایی - انرژی اشعۀ ایکس (DEXA) اندازهگیری شد. دادههای 3 گروه با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس یکطرفه ANOVA) تحلیل شدند. نتایج نشان داد در مقایسه با گروه کنترل، ورزشکاران باستانی و فوتبالیست در ناحیۀ گردن استخوان ران و مهرههای کمر به طور معناداری تراکم ماده معدنی بالاتری داشتند (05/0≤ P). تراکم استخوان ورزشکاران باستانی در ناحیۀ ستون مهرهها نسبت به ورزشکاران فوتبالیست به طور معنا داری بالاتر بود) 05/0≤ .(Pهمچنین، تراکم مادۀ معدنی در ناحیۀ گردن استخوان ران ورزشکاران باستانی در مقایسه با فوتبالیستها اندکی بیشتر بود، لیکن به لحاظ آماری معنی دار نبود (05/0≥ P). نتایج تحقیق حاضر حاکی از این است که رشتۀ ورزشی باستانی نیز همچون سایر رشتههای ورزشی اثرات مثبتی بر تراکم مادۀ معدنی استخوانها به ویژه در ناحیۀ کمر میباشد. از آنجا که امکان ادامه و انجام بسیاری از رشتههای ورزشی در سنین میانسالی و بالاتر با توجه به ماهیت و آسیب زا بودن آنها کم میباشد، و از طرف دیگر امکان انجام رشتۀ ورزشی باستانی و زورخانهای در سنین یاد شده، این رشتۀ ورزشی به عنوان یک ورزش اثرگذار در حفظ بهتر تراکم استخوانی و پیشگیری کننده از بیماری استئوپروز یا پوکی استخوان توصیه میگردد.
Much evidence has shown that exercise can increase Bone Mineral Density (BMD)، but there is still uncertainty about type and intensity of exercise that provides maximum anabolic stimulus and effect especially on bone. The purpose of this study was to compare the BMD of Bastani athletes with those of Soccer Players and age - matched Non- athletes.
Subjects comprised of 20 male athletes (10 Bastani athletes and10 Soccer players) and 10 non- athletes aged 30-45 years participated in the present study. The athletes selected from Hamadan clubs، previously had at least 20 years regular activity in their fields. The non athletes had no regular physical activity in their life. Bone Mineral Density (BMD) of the lumbar spine and femoral neck was measured by DEXA . Descriptive and inferential statistics (ANOVA ) methods were used to analyze the data.
Statistical analysis indicated that BMD at lumbar spine and femoral neck were significantly higher in soccer players and bastani athletes compared to those of non-athletes (P≤0/05). Furthermore، Bastani athletes had significantly higher BMD at lumbar spine compared to soccer players (P≤0/05). Moreover، BMD of femoral neck was slightly higher in Bastani athletes compared to soccer players but the difference was not significant (P≥0/05).
Conclusion: The results of the present study demonstrated that Bastani exercise’s similar to other sports activities، can have positive effects on BMD of athletes especially in lumbar spine. Therefore، it is concluded that Bastani exercise is an effective exercise on BMD which can prevent the athletes from osteoporosis.
خلاصه ماشینی:
"تحقیقات زیادی اثرات شرکت در رشتههای ورزشی از جمله فوتبال را بر افزایش تراکم استخوان افراد نشان دادهاند، لیکن در زمینة میزان تأثیر رشتة ورزشی باستانی و زورخانهای بر تراکم ماده معدنی استخوان به عنوان یک رشتة بومی و سنتی که دو ویژگی شدت و تکرار را دارا بوده و از نوجوانی تا سنین کهنسالی انجام میشود، تاکنون تحقیقی صورت نگرفته است؛ لذا هدف تحقیق حاضر مقایسة تأثیر دراز مدت ورزش باستانی بر میزان تراکم مادة معدنی استخوان ورزشکاران این رشته با فوتبالیستها و مردان میانسال غیر ورزشکار میباشد.
نتاج آزمون تست تعقیبی نشان داد که میزان تراکم مواد معدنی گردن استخوان ران ورزشکاران باستانی و فوتبالیست در مقایسه با گروه غیر ورزشکاران بیشتر میباشد و این تفاوت از لحاظ آماری معنادار است(05/0 P<).
بحث هدف تحقیق حاضر، مقایسة تأثیر دراز مدت انجام فعالیتهای ورزش باستانی بر میزان تراکم مادة معدنی استخوان در دو ناحیة گردن استخوان ران و مهرههای کمر ورزشکاران این رشته در مقایسه با ورزشکاران فوتبالیست و مردان غیر ورزشکار بود.
نتیجه گیری با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر، میتوان نتیجه گیری کرد که پرداختن به ورزش باستانی و انجام مداوم تمرینات این رشتة ورزشی که دو ویژگی شدت و تکرار را دارا میباشد، به عنوان یکی از راهکارهای مؤثر بر افزایش توده استخوانی میباشد، به طوریکه با پرداختن به این ورزش در سنین پایینتر، نه تنها پوسچر بدن را میانسالی و پیری حفظ میگردد، بلکه میتواند یک بانک ذخیرة قوی برای کاهش شکستگیهای ناشی از استئوپروز یا پوکی استخوان در دورههای بعدی زندگی افراد جامعه باشد."