خلاصه ماشینی:
"در ادامه این مطلب نویسنده بار دیگر وقایع سالهای 1356 و 1357 را بازگو میکند و توضیح میدهد که کودتا نیز در ایران به دلیل انقلابی شدن بدنه ارتش و مسلمان بودن آن قابل اجران نبود،هر چند که شاه با روی کار آمدن ازهاری به نوعی دست به کودتا زد اما زمانی که از کشور خارج شد فهمید که نمیتواند کودتای مورد نظر خود را انجام دهد و ماندنش در ایران اندک امید باقیمانده برای حفظ سلطنت را بر باد خواهد داد.
اما نویسنده با طرح سؤال دوم این نظر را مردود میشمارد:«آیا شاه تحت فشار آمریکا چنین سیاستی را در پیش گرفت؟»و پاسخ این سؤال مثبت است چرا که آمار چنین میگویند:در فاصله سالهای 1355-1350 شمار زندانیان سیاسی روند مذهبگرایی و اسلام خواهی بخصوص در میان نسل جوان و دانشجویان و انسجام مدرسین حوزههای علمیه،اصلیترین نیروی محرکه انقلاب یعنی مردم را به حرکت درآورد مورد عفو شاه قرار گرفتهاند کمتر از 20 نفر است،ولی در 14 بهمن ماه 1355،ناگهان روزنامهها خبر از آزادی 66 زندانی ضد امنیتی دادند و در سال 1356،چندین برابر زندانیان سیاسی که در طول 35 سال حکومت شاه مورد عفو قرار گرفته بودند،زندانی سیاسی مورد عفو قرار گرفت.
در حقیقت شاه در این زمان حمایت کارتر را به دست آورده بود و چون فهمیده بود که از بیماری خود جان سالم به در نخواهد برد و به زودی خواهد مرد،بر آن شد تا کار را یکسره کند و احساس نمود اکنون بهترین فرصت برای رویا رویی با روحانیت است،در حالی که او بزرگترین اشتباه تاریخی خود را مرتکب شد و نه تنها باعث پیدایی طوفانهای انقلابی و بر پایی مراسم زنجیروار چهلمها شد،که ناخواسته ابتکار عمل را از دست نیروهای غیر مذهبی و ملی خارج کرد و به دست مذهبیون سپرد."