چکیده:
خلیل مطران معروف به شاعر القطرین از شاعران نو اندیش معاصر عرب به شمار می رود. او کوشیده است مضمون ها و اندیشه های جدید متناسب با عصر را وارد ادبیات کند و ادبیات را از قید اسلوب های خشک تقلید برهاند. وی این شهامت را به ادبای دیگر داد که می توان در عین پایبندی و پیروی از سنت های ارزشمند گذشته ، همگام با عصر به فکر نو شدن بود. خلیل مطران را می توان شاعری کلاسیک با گرایشهای رومانتیک به حساب آورد و در واقع ادب او حد فاصل بین این دو مکتب است . در این مقاله پس از بررسی ویژگی های مکتب رومانتیک ، به مظاهر این مکتب در اشعار خلیل مطران پرداخته می شود.
خلاصه ماشینی:
"البته آرزوی مرگ در نزد شاعران رومانتیک نشانه ضعف آن ها در برخورد با مشکلات زندگی نیست ، بلکه آن را فیضی از زندگی واقعی برای رسیدن به عالم برتر می دانند (غنیمی هلال ، ١٩٨١ م: ٤١) درد و غم احساس درد و غم نزد بیشتر شاعران رومانتیک دیده می شود و این احساس خود منبع بسیاری از اشعار و موضوعات آنان شده است .
دانشمندان ، امیران و قهرمانان ، رعیت و زیر دستان اویند: الوجـــــود دولتـــــه أرضـــنا بهـــا عمـــل الأمیـــــر خادمـــــه والحکــــیم و البطــــل الـــــدوام مبـــــدؤه والنهایــــــــــۀ الأزل (مطران ، ج٢: ٥٠٤) مطران عشق را به عنوان روح هستی معرفی می کند: ألیس الهوی روح هذا الوجو دکما شاءت الحکمۀ الفاطره؟ (منبع پیشین ، ج٢: ٥٠٤) طبیعت : از مهم ترین ویژگی های ادبیات رومانتیک این است که شاعر به طبیعت پناه می برد و خلوت تنهایی اش را با طبیعت قسمت می کند و دغدغه های درونی خویش را با او در میان می گذارد.
او چنین تمدنی را دوست ندارد و حتی زیبایی های آن را دام های فتنه می داند: ولوالمدینۀ وجوهکم و دعونی أنا فی هوای و عزلتی و جنونی عودوا إلی حیث النمائم و الأذی و العیش بین وساوس و ظنون حیث الرذائل فی مرافل عزة حیث الفضائل فی غلائل هون تلک الحضارة لا احب خلاقها و أری محاسنها شباک فتون (منبع پیشین ،ج ٤٠٩:٣) مطران زندگی درروستارا به زندگی در شهر ترجیح می دهد زیرا ضرر کمتری متوجه انسان است : غالب الضیر ما یجی ء من المدن و نزر من القری ما یضیر (همان ، ج٢: ٤٨) نتیجه خلیل مطران برای آشنایی ادب عربی با اندیشه های مکتب رومانتیک بسیارکوشید."