چکیده:
در این نوشتار، پس از بررسی و تعریف نامآوا و بحثی دربارۀ طبیعت ساخت و ساختار آنها و همچنین حدود و ثغور قراردادیشان، به منظور به دست دادن مصداقهای عینی، برای نخستین بار نامآواهای پرکاربرد کردی جمعآوری شده و در جدولهایی تنظیم و ارائه گردیده است. ابتدا نامآواهای مربوط به انسان، سپس نامآواهای مربوط به حیوانات و سرانجام، نامآواهای دیگر مورد بررسی و ملاحظه قرار گرفته. همچنین، مصدرهای برخی از آنها همراه معادل فارسی پارهای از نامآواها، ذکر شده است و در فرجام، به این پرسش پاسخ داده شده که چرا نامآواها در زبان کردی به فراوانی دیده میشود؟ و سپس از کاربرد آنها در شعر سخن رفته است.
خلاصه ماشینی:
در این نوشتار، پس از بررسی و تعریف نام آوا و بحثی دربارة طبیعت ساخت و ساختار آن ها و همچنین حدودوثغور قراردادیشان ، به منظور به دست دادن مصداق های عینی، برای نخستین بار نام آواهای پرکاربرد کردی جمع آوریشده و در جدول هایی تنظیم و ارائه گردیده است .
همچنین ، مصدرهای برخی از آن ها همراه معادل فارسی پاره ای از نام آواها، ذکرشده است و در فرجام ، به این پرسش پاسخ داده شده که چرا نام آواها در زبان کردی به فراوانی دیده میشود؟ و سپس از کاربرد آن ها در شعر سخن رفته است .
کلیدواژه ها: نام آوا، اسم صوت ،زبان کردی مقدمه نام آواها در هر زبانی وجود دارند، اما در زبان های اصیل ، بسامد آن ها بیشتر است .
یکـی از محققـین دربـارة اهمیـت نام آواها مینویسد: نام آوا، در زبان و ادبیات فارسی یکی از مسائل درخور توجه زبان شناسی اسـت ، و در تـاریخ این زبان ، اصول و مبانی و ارزش های آن ، باید پی گرفته شود و انواع آن ، اعم از طبیعـی و حیـوانی و انسـانی طبقه بندی و به لحاظ صورت و معنی بررسی گردد (مایل هروی؛ ١٣٧٤: ٦٨ پانویس ).
ابوعلی فارسی و شاگردش ابن جنی و سیوطی و میرداماد نیز رابطۀ لفظ و معنی را طبیعی میدانستند(وحیدیان کامیار؛ ١٣٧٥: ١٠ ـ ٩) نخستین چیزی که توجه خلیل بن احمد را به این (ارتباط میان لفظ و مفهوم ) جلب کرد، الفاظ حکایت گر از صدای مسموعات بود(مندور؛ ١٩٦٣: ٩٦) که همان نام آواها هستند.