چکیده:
هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی آثار تمرینات اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئید و ظرفیت ضداکسایشی تام در زنان غیرفعال بود. تعداد 30 نفر زن غیر ورزشکار، سالم و غیر سیگاری (سن: 5/5±6/27 سال، وزن: 4/3±2/64 کیلوگرم) بهطور داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و بهطور تصادفی به دو گروه تمرین اینتروال هوازی و کنترل تقسیم شدند. تمرین اینتروال در ابتدا به مدت 30 دقیقه با تناسب 1 به 1 شامل دویدن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب و پیادهروی سریع انجام شد. از هفته چهارم به 45 دقیقه و به تناسب 2 به 1 (دویدن- پیادهروی) و از هفته یازدهم تا چهاردهم به 60 دقیقه به نسبت 3 به 1 افزایش یافت. شدت توالیهای تمرینی در جلسات پایانی به 85 درصد ضربان قلب بیشینه میرسید. قبل و بعد از دوره تمرینی، متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از آزمون t مستقل و همبسته تجزیه و تحلیل شد. یافتهها نشان داد چهارده هفته تمرین اینتروال هوازی، باعث کاهش در مقادیر MDA (48/1±5/5 به 77/0±6/3 میلیمول) و افزایش در TAC (49/0±98/1 به 32/0±99/2 میلیمول) شده بود (0.05>P). حداکثر اکسیژن مصرفی نیز در گروه تمرین افزایش معناداری یافته بود (0.05>P). همچنین، مقادیر MDA (77/0±6/3 در برابر 37/0±9/4 میلیمول) و TAC (52/0±21/2 در برابر 32/0±99/2 میلیمول) در گروه تمرین اینتروال نسبت به گروه کنترل پس از 14 هفته بهطور معناداری کمتر بود (0.05>P). سطوح خونی LDL، TChol، TG نیز بهطور معناداری در گروه تمرین هوازی نسبت به کنترل کمتر و HDL بیشتر بود (0.05>P). بهطور کلی، یافتهها نشان داد تمرینات هوازی منظم به صورت اینتروال با افزایش در مدت و شدت سبب کاهش شاخصهای استرس اکسایشی و پراکسیداسیون لیپیدی می شود و همزمان با آن پروفایل لیپیدی خون نیز بهبود مییابد.
خلاصه ماشینی:
"گزارش شده سازوکارهای ضداکسایشی از جمله مصرف ویتامینهای E، A و C (1) و اجرای فعالیتهای ورزشی با شدت پایین تا متوسط (3) در کاهش بروز استرس اکسایشی نقش موثری دارند؛ به ویژه فعالیت بدنی با مصرف اکسیژن در جریان متابولیسم و کاهش تجمع گونههای واکنشگر آن، کاهش پراکسیداسیون لیپیدی و بهبود پروفایل لیپیدی خون و عوامل خطرزای قلبی - عروقی از جمله کاهش LDL و افزایش HDL (1،6) قابل توجیه است.
در مطالعه دیگری، پس از شش ماه تمرین هوازی، وزن و شاخص توده بدن شرکت کنندگان کاهش، میزان حداکثر اکسیژن مصرفی در دقیقه افزایش و میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز اریتروسیتی استراحتی افراد تمرین کرده، بیشتر از گروه کنترل گزارش شد و سطح MDA به عنوان یک نشانگر پراکسیداسیون لیپیدی بعد از تمرینات کوتاه مدت و شدید، افزایش یافت (14).
گزارش شده است که به دنبال فعالیتهای شدید بدنی، گونههای واکنشگر اکسیژن و شاخصهای پراکسیداسیون لیپیدی از جمله MDA افزایش مییابد و به نظر میرسد که عدم تعادل بین فشار اکسایشی و دفاع ضداکسایشی، منجر به کاهش TAC میشود (11).
به طور کلی، با توجه به اهمیت چگونگی طراحی برنامههای تمرینی برای حصول نتایج بهتر و جلوگیری از اتلاف هزینه و نبود مطالعه در دسترس درباره اثر تمرینات اینتروال بر دفاع ضداکسایشی و هم چنین تناقضات موجود در رابطه با اثر فعالیت ورزشی بر تقابلهای اکسایشی- ضداکسایشی، پژوهش حاضر آثار 14 هفته فعالیت اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئید و ظرفیت ضداکسایشی تام در زنان غیرفعال را مورد بررسی قرار داد."