خلاصه ماشینی:
هانری استیرلن از محققان هنر ایرانی،در مورد علت رونق و پیشرفت هنر کتیبهنگاری در دوران اسلامی ایران چنین اظهارنظر میکند: «خالی از حقیقت نیست که مسلمانان ایرانی،از سویی به انگیزش برخی تفسیرهای دقیق و سختگیرانه و از سویی دیگر نزدیکی به منابع هنر اقوام چادرنشین،حس و ذوق خود را که به علت ارتباط با ذهنیت عمیقا هندسی و ریاضی و محاسبه که به تزیینات تجریدی گرایش داشت،در این قلمرو به پرواز در آوردند هر محدودیتی را از سر راه برداشتند»1 به هر صورت این کتیبهها از پر محتواترین تزیینات معماری اسلامی هستند که علاوه بر نقش تزیینی،دارای جنبهی معنوی و کاربردی نیز میباشند.
8 یکی از مهمترین هنرهایی که در این دوره به اوج ترقی و تکامل در کتیبههای صفوی مورد بررسی،از خط ثلث بیشتر برای نوشتن آیات قرآنی، روایات و احادیث عربی و متنهای مربوط به مرمت بناهای دورههای قبل و از خط نستعلیق نیز بیشتر برای نوشتن اشعار با ذکر نام کتیبه نویس در انتهای کتیبهها استفاده شده است دست یافت،هنر خوشنویسی است.
در این دوره،از خطوط بنایی که در ادوار قبلی سهم قابل ملاحظهای در نوشتن کتیبهها داشت،کمتر استفاده میشد که مهمترین علت آن را تصویر 3:ابتدای کتیبه سر در ورودی شبستان غربی مسجد گوهرشاد میتوان در توسعه و پیشرفت کاشی کاری و استفادهی فراوان آن در انواع و قسمتهای مختلف بناهای دورهی صفوی جست و جو کرد.
در کتیبههای صفوی مورد بررسی،از خط ثلث بیشتر برای نوشتن آیات قرآنی،روایات و احادیث عربی و متنهای مربوط به مرمت بناهای دورههای قبل و از خط نستعلیق نیز بیشتر برای نوشتن اشعار یا ذکر نام کتیبه نویس در انتهای کتیبهها استفاده شده است.