چکیده:
جامعهشناسی معاصر، تا چه حد پاسخگوی نیازهای جامعه بشری در عصر حاضر بهمنظور تبیین پدیدهها وپیشبینی معضلات فراروی آن بوده است؟ پاسخهای متفکران به این پرسش و تلاشهایی که در این زمینه صورتپذیرفته است به اذعان اغلب اندیشمندان حوزه علوم اجتماعی و انسانی، منتج به نتایج قابل دفاعی نشده است. طرحموضوعاتی نظیر زنده نبودن این رشته، برای توجیه شکستهای این علم در دستیابی به اهداف آن ارزیابی میشود.امروزه بیش از هر زمان دیگر ضرورت بازنگری در علوم اجتماعی با هدف رفع نابسندگیها، خواه در حوزه نظری وخواه در حوزه کاربردی، مورد اتفاق قاطبه دلسوزان این عرصه است. مقاله حاضر میکوشد با استفاده از روش اسنادی، ضمن بررسی آثار میلز و برخی مدارک دیگر که به افکار اوپرداخته است، به پرسش مطرحشده در سطر اول پاسخ دهد. ازاینرو، ضمن بازخوانی موضوعی افکار و آراء اینجامعهشناس سیاسی، انتقادها و تحلیلهای او از شرایط اجتماعی حاکم در زمان حیاتش مورد تامل قرار گرفته وبرخی راهحلهایی نیز که حسب مورد بدانها اشاره کرده است، بیان میشود. در جمعبندی نتایج بررسی رئوساندیشههای وی، شکوفایی این افکار و هر نوع تفکر مستقل و تحدیدناپذیر دیگر در چارچوبهای مسلطجامعهشناسی معاصر را، مستلزم پایهریزی یک پارادایم نوین جامعهشناختی که با تجدیدنظر اساسی در مبانینحلههای موجود این رشته و بهرهبرداری از دیدگاههای اجتماعی بوممحور ـ در عین عدم نفی دستاوردهای کنونی ـقابل تدوین است، خواهیم یافت
خلاصه ماشینی:
نویسنده ضمن پرداختن به مضامین توصیههای قرآنبه مسلمانان در مورد وحدت و اتحاد، نهی قرآن ازاختلاف، اهمیت موضوع اتحاد و وحدت در سنت وسیره عملی پیامبر، به دیدگاه امیرالمؤمنین علی علیهالسلام دربارهوحدت اشاره کرده و در آخر نتیجهگیری میکند که مطالعهسیره عملی پیامبر صلیاللهعلیهوآله و ائمه اطهار علیهمالسلامحاکی از آن استکه مصلحتاندیشی برای حفظ وحدت امت اسلام باوجود عدم تسامح در اصول و احکام اسلامی هموارهمورد تأکید آنان قرار داشته و تحقق ارزشهای اسلامی وقرآنی با توجه به شرایط زمان، موضوع اتحاد همیشه موردتوجه آنان بوده است (مؤیدنیا، 1387، ص 64).
مراجعه به سنت پیامبر صلیاللهعلیهوآله و اهلبیت علیهمالسلام افزون بر آنکه خداوند، وجود قرآن کریم را محوری برایهمبستگی و یگانگی مسلمانان میشناسد و آن را «حبلالله» نامیده (آلعمران: 103)، مراجعه به پیامبر صلیاللهعلیهوآله وسنت آن حضرت را نیز بهعنوان راهکاری برای ایجاد وحفظ یگانگی معرفی کرده است: «فإن تنازعتم فی شیءفردوه إلی الله و الرسول.
افزون بر آن، پذیرشچنین نقش مؤثری برای این دو فریضه الهی بدان سبباست که پراکندگی در دین و چند فرقه شدن، یا ناشی ازاشتباه در فهم متون دینی است یا از هواپرستی افراد وگروهها سرچشمه میگیرد و امر به معروف و نهی از منکربهصورت نظارت اجتماعی میتواند مانع رهیافت و رواجچنین انحرافاتی شود؛ همانگونه که قرآن عامل تفرقه رانادانی نمیداند؛ زیرا معتقد است پس از آمدن ادله وبراهین پراکنده شدهاند (همان، ج 20، ص 381).