چکیده:
هدف و زمینه ی تحقیق: اختلال توجه/ بیش فعالی، یک اختلال رفتاری در کودکان است که 3 تا 7 درصد جمعیت کودکان را درگیر میکند. هدف تحقیق، بررسی اثر برنامهی تمرینی جابه جایی و دستکاری محور بر کودکان با اختلال توجه/ بیش فعالی 7 تا 9 ساله شهر اراک است. مواد و روشها: این مطالعه ی نیمه تجربی از نوع کاربردی است که با طرح پیش آزمون _ پس آزمون اجرا میشود. تعداد 30 کودک مبتلا به اختلال توجه/ بیشفعالی (سن 0/5±8/03 سال) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه برنامه ی تمرینی جابه جایی محور (10 نفر)، برنامه ی تمرینی دستکاری محور (10 نفر) و گروه گواه (10 نفر) تقسیم میشوند. گروههای تمرینی به مدت 8 هفته به تمرین میپردازند و برنامه ی تمرینی شامل 2 جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقیقه بازی است. نشانه های اختلال توجه/ بیش فعالی از طریق پرسشنامه ی علائم مرضی کودکان(CSI4) ، توسط والدین آنها، قبل و بعد از 8 هفته برنامه ی تمرینی ارزیابی میشود. به منظور تحلیل دادهها از آزمونهای تی وابسته، تحلیل واریانس و آزمون دانکن با استفاده از نرم افزار (SPSS) نسخه5/16 در سطح معناداری (0/05≥p) استفاده میشود. یافته های تحقیق: نتایج پژوهش نشان میدهد که پس از 8 هفته مداخلهی فعالیت بدنی بین برنامهی تمرینی جابه جایی و دستکاری محور بر بهبود علائم این اختلال، تفاوت معناداری وجود ندارد. (p<0/05)مقایسه ی میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه تجربی نشان میدهد که برنامه های تمرینی موجب کاهش شدت علائم اختلال توجه/ بیش فعالی در کودکان می شود. (p<0/05)در حالی که بین میانگین نمرههای پیشآزمون و پسآزمون گروه گواه، اختلاف معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق میتوان دریافت که برنامه های تمرینی جابه جایی و دستکاری محور منجر به کاهش علائم اختلال توجه/ بیش فعالی میشود.