چکیده:
ظهور فتنههای گوناگون و مدّعیان دروغین در دوران غیبت، شناسایی مهدی حقیقی را به مراتب از هر دوره دیگری دشوارترساخته است. از اینرو، معیارهای شناسایی امام زمان، هنگام ظهور از مهمترین مباحث مهدویت است.
در روایات، پنج نشانه یمانی، سفیانی، قتل نفس زکیه، خسف بیدا و صیحه آسمانی، از علایم ظهور مهدی عنوان شدهاند. از این میان، از سه نشانه اول، به دلیل اینکه قابلیت تطبیق بر مصادیق متعدد دارند، نمیتوان به آسانی برای شناسایی امام مهدی استفاده کرد؛ اما از آنجا که خسف بیدا و صیحه آسمانی وقایعی معجزه آسا و منحصر به فرد به نظر میرسند؛ تشخیص آنها آسان است. مبنای این مقاله، شناسایی نشانههای مهدی حقیقی از مدعیان دروغین است. لذا معیاری را جست و جو کردهایم که ما را برای رسیدن به این هدف یاری میرساند. خسف بیدا اگر چه نشانهای اعجاز گونه است؛ واقعهای نیست که ما را به سوی شخص مهدی حقیقی راهنمایی کند؛ اما چون از صیحه آسمانی در روایات به عنوان ندایی یاد شده که مهدی را با نام و مشخصات به همه مردم معرفی میکند؛ این نشانه میتواند نشانه اختصاصی برای شناسایی امام عصر تلقّی گردد. تحقیق حاضر، موضوع مورد نظر را به دو روش عقلی و نقلی، تحلیل و بررسی کرده است.
The emergence of various disturbances and false claimants at the Occultation period has made it far more difficult than any other periods to identify the true Mahdi (A.S). Therefore، the criteria for recognizing the Imam of the Time (A.S) at the time of Appearance are one of the important Messianic topics. In traditions، the five indications of “Yamāni”، “Sofiyāni”، “manslaughter of the pure soul”، “Khasf Baydā” (the submerged desert)، and “the celestial shout” are among the signs of Appearance of Mahdi. Of these signs، because the first three signs can be compared to multiple instances، they cannot be easily used to identify Imam Mahdi (A.S). However، since Khasf Baydā and the celestial shout seem to be miraculous and unique events، it is a lot easier to recognize them. The basis of the current paper is identifying the signs of the true Imam Mahdi (A.S) from the false claimants; therefore، we have searched for a criterion، which helps us to achieve this goal. Although Khasf Baydā is a miraculous sign، it is not an event، which leads us to the true Imam Mahdi (A.S). But because the celestial shout is mentioned in the traditions as a shout which introduces Imam Mahdi (A.S) with his name and details to all people، this sign can be inferred as an exclusive sign to the identification of Imam of the Time (A.S). In the present paper، we investigate and analyze this issue using intellectual and traditional methods.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین، به نظر نمیرسد به لحاظ معرفت شناسانه، واقعهای باشد که ما را به سوی شخصی خاص راهنمایی کرده و در ما این اطمینان و یقین را ایجاد کند که همانا مهدی حقیقی تنها اوست و ادعای سایر مدعیان باطل و دروغ است؛ مگر اینکه خسف را به عنوان معجزه ای در نظر بگیریم که مهدی موعود فاعل آن است و آن را برای اثبات صدق ادعای مهدویت خود، هنگام ظهور انجام میدهد تا همگان او را از مدعیان دروغین بازشناخته و به او ایمان آورند؛ اما با توجه به محتوای روایات چنین برداشتی بعید به نظر میرسد؛ زیرا در هیچ یک از روایات مرتبط با علائم ظهور، فاعل خسف بیدا مهدی موعود معرفی نشده است.
در هر صورت، به نظر میرسد آنچه روایات به رغم اختلاف در تعابیرشان، بر آن دلالت میکنند، این است که صیحه و ندای آسمانی نشانهای است معرفت بخش و یقین آور که شناسایی قائم ( را برای ما مقدور میسازد؛ اما روشن است این نشانه، دلیلی برای ایمان اجباری به مهدی موعود نیست؛ بلکه در همان هنگام نیز شیطان نقش فعالی را در به انحراف کشاندن انسانها از مسیر هدایت اجرا میکند و به وسیلۀ ندای دوم سعی میکند بذر شک و تردید را در قلبها پراکنده سازد (صدوق، 1395: 650 و نعمانی، 1397: 265) و همانگونه که در طول تاریخ همواره انسانهایی بودند که با وجود دیدن معجزات فراوان از پیامبران، به آنها ایمان نیاوردند؛ هنگام ظهور نیز انسانهایی خواهند بود که به رغم مشاهدۀ نشانههای آشکار تسلیم حق نشده و رهسپار وادی ضلالت و گمراهی میشوند."