چکیده:
مدیریت سرمایه در گردش یکی از مهمترین مسائل مدیران مالی است و آنها همواره سعی در تعیین سطحی منطقی جهت سرمایه در گردش دارند. معیار مورد استفاده برای سنجش سرمایه در گردش، دورۀ چرخۀ تبدیل وجه نقد میباشد. هنگامی که شرکت از منابع خود به طور منطقی استفاده نماید، بدین معنی که شرکت بتواند درقبال رویدادها و فرصتهای غیرمنتظره واکنش نشان دهد این منابع میتوانند توان رقابتی ایجاد کنند. در این پژوهش برای انتخاب جامعۀآماری از روش حذف سامانمند، نمونهای شامل 257 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دورۀ زمانی 11 ساله (1381-1391) انتخاب و بررسی گردید. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از روش گشتاور تعمیم یافته استفاده شده است.با توجه به نتایج به دست آمده مشخص شد که دورۀ گردش داراییهای جاری با توان رقابتی رابطۀ مثبت و معناداری دارد و دورۀ گردش وصول حسابهای دریافتنی، دورۀ گردش پرداخت حسابهای پرداختنی و دورۀ چرخۀ تبدیل وجه نقد با توان رقابتی رابطۀ منفی و معنا- داری دارد. همچنین بین دورۀ گردش موجودی کالا، نسبت جاری و نسبت آنی با توان رقابتی شرکتها ارتباط معناداری وجود ندارد. نتایج این پژوهش نشان میدهد که مدیریت سرمایه در گردش به طور گستردهای بر توان رقابتی بازار و بهرهوری عملیاتی تأثیرگذار است. توانایی سرمایه در گردش تأثیر مثبتی بر توان رقابتی در بازار محصولات دارد. ولی با کاهش توانایی سرمایه در گردش به سطح مشخصی، این تأثیرگذاری ضعیف خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
"فرضیههای پژوهش سؤال اصلی پژوهش این است که آیا سرمایه در گردش و انعطاف پذیری بر توان رقابتی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تأثیر گذارند؟ برای بررسی این سؤال فرضیه هایی به صورت زیر مطرح شده است: فرضیۀ 1: بین مازاد دورۀ گردش داراییهای جاری شرکت نسبت به صنعت و مازاد رشد فروش شرکت نسبت به صنعت، ارتباط معناداری وجود دارد.
نتایج آزمون فرضیۀ هفتم متغیر ضریب متغیر آمارۀ t سطح معناداری ΔQICK 172/0- 568/0- 570/0 ΔSIZE 753/0 006/3 003/0 ΔSE 938/5- 609/1- 108/0 ΔSALESGROWH(-1) 028/0- 734/0- 463/0 آمارۀ والد (سطح معناداری) 588/4 (000/0) آمارۀ سارگان (سطح معناداری) 265/27 (243/0) نتیجهگیری و پیشنهادها یافتههای پژوهش نشان میدهد که دورۀ گردش داراییهای جاری با توان رقابتی رابطۀ مثبت و معناداری دارد و دورۀگردش وصول حسابهای دریافتنی، دورۀگردش حسابهای پرداختنی و دورۀچرخۀ تبدیل وجه نقد با توان رقابتی رابطۀ منفی و معناداری دارد.
با توجه به نتایج این تحقیق به مدیران مالی شرکتها توصیه میگردد که در راستای مدیریت سرمایه در گردش بهینه، به مزایا و معایب ناشی ازکوتاه نمودن چرخۀ تبدیل وجه نقد توجه نمایند، زیراکاهش بیش از اندازه چرخۀ تبدیل نقدی به دلیل آنکه ممکن است شرکت را با مشکل عدم توانایی بازپرداخت به موقع بدهی هایش در سررسید مواجه نماید، میتواند سبب افزایش احتمال ورشکستگی و کاهش رتبۀ اعتباری شرکت شده و باعث افزایش احتمال ریزش قیمت سهام گردد.
همچنین با توجه به نتایج پژوهش به مدیران توصیه میشود عواملی را که بر روی سرمایه در گردش سازمان تأثیر میگذارد (از جمله گردش داراییهای جاری، دورۀ وصول مطالبات، دورۀ بازپرداخت بدهیها، دورۀ تبدیل وجه نقد)، به خوبی شناسایی و مورد استفاده قراردهند، چراکه میتواند درانعطافپذیری مالی و توان رقابتی سازمان مفید واقع شود و این امر موجب افزایش سودآوری و نقدینگی بهینه سازمان میگردد."