چکیده:
هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر استفاده از بازیهای رایانهای بر ابعاد رفتاری دانشآموزان پسر پایه سوم مقطع ابتدایی مدارس دولتی شهرکاشمر بوده است. پژوهش حاضر، از نوع علیـ مقایسهایاست. تعداد 250 نفر از دانشآموزان پسر پایه سوم ابتدایی از طریق نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. پس از انتخاب تصادفی این 250 نفر، دو گروه 30 نفره از بین این نمونه غربال شدند. برای تعیین دو گروه از بین 250 نفر، 30 نفر اول که دارای بیشترین میزان استفاده از بازیهای رایانهای بودند انتخاب شدند و برای انتخاب گروه مقایسه، 30 نفر که دارای کمترین میزان استفاده از بازیهای رایانهای بودند، یا اصلا از بازی رایانهای استفاده نمیکردند، انتخاب شدند. در این پژوهش برای گردآوری دادهها از پرسشنامه شخصیتی سیاتل (SPQ) استفاده شد که ابعاد شخصیتی کودکانی را که به مدرسه میروند (در سن رفتن به مدرسه قرار دارند) مورد ارزیابی قرار میدهد. برای تحلیل دادهها، از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد، دانشآموزانی که از بازیهای رایانهای استفاده میکنند، دارای میانگین بالاتری در افسردگی، اختلالات سلوکی، اختلال جسمانی و احساس تنهایی در مدرسه هستند. تفاوت بین دو گروه معنادار بود و میتوان نتیجه گرفت که استفاده از بازیهای رایانهای در افزایش افسردگی، اختلالات سلوکی و اختلال جسمانی و احساس تنهایی دانشآموزان موثر بوده است.
خلاصه ماشینی:
"پژوهشها نشان میدهد که میزان اختلالات رفتاری در کودکان رو به افزایش است و این احتمال داده میشود که گسترش روز افزون بازیهای رایانهای ممکن است یکی از دلایل اصلی آن باشدکه با توجه به تحقیقاتی که در داخل کشور و سایر کشورها شده است، تأثیرات این نوع بازیها، باعث ایجاد اختلالاتی در رفتار کودکان و نوجوانان شده است (Brown & Persi, 2007).
بنابراین، در این راستا سعی شده که پیامدها و آثار این نوع بازیها بررسی و مورد پژوهش قرار گیرد و نتایج این پژوهش نیز نشان داد که انجام بازیهای رایانهای در دانشآموزان باعث افسردگی، اختلال جسمانی، اختلالات سلوکی و تنهایی در مدرسه میشود.
این پژوهشگران در پژوهشهای خود وجود یک رابطه معناداری بین انجام بازیهای رایانهای و بیزاری از مدرسه و عملکرد مدرسهای را تأیید نمیکنند ولی نسبت به نتایج پژوهشی جنیتال و همکاران(Gentile et al.
چون این پژوهشگران در پژوهش خود بین انجام بازیهای ویدیویی و احساس تنهایی رابطه معناداری بهدست نیاورند میتوان این فرضیه پژوهشی را اینگونه تبیین کرد که به دلیل آنکه کودکان در محیطی تنها و به صورت انفرادی و دور از والدین و اعضای خانواده مبادرت به انجام بازیهای ویدیویی میکنند گوشهگیر و افسرده میشوند و این گوشهگیری و افسردگی در آنها منجر به تنهایی در مدرسه و عدم ارتباط با همسالان و همکلاسیهای خود میشود و این تنهایی در مدرسه به کاهش تعاملات اجتماعی و در خود فرورفتگی کودک منجر خواهد شد.
The effects of violent video game habits on adolescent hostility, aggressive behaviors, and school performance."