چکیده:
« دا » کتابی در قالب زندگینامه و درباره دختری نوجوان، در خرّمشهر است که با هجوم نیروهای عراقی به شهرش به طور مستقیم با جنگ درگیر و به شکلی شجاعانه، به دفاع از مردم شهر و سرزمینش می پردازد.
کتاب فوق با آن که قالب زندگینامه را بردوش می¬کشد امّا در جای جای خود، نشانه ها و رگه¬هایی داستان گونه دارد.بهره¬گیری ازاکثر عناصر داستانی همچون: موضوع، شخصیّت پردازی، زاویه دید، فضا، لحن، ساختار.. واستفاده مناسب و به جا از این تکنیک های داستانی، کمک بسیاری به انتقال پیام و مفهوم اثر داشته است.
این مقاله به بازیابی عناصر داستانی در کتاب دا و به بررسی کارکرد معنادار عناصر داستانی در چگونگی تبدیل و بازآفرینی یک سوژه واقعی(زندگی نامه) آن هم به شکلی جذّاب وخواندنی و البتّه اثربخش، در قالب داستان می پردازد
خلاصه ماشینی:
کتاب دا، زندگینامه نویسی، داستان، عناصر داستان ) عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر تاریخ وصول 11/04/1391 پذیرش : 08/06/91 ) دانش آموختة مقطع کارشناسی ارشد واحد اسلامشهر مقدمه «دا»که کتابی درقالب زندگی نامة است که یکی ازآثار موفق و ارزشمند درتاریخ ادبیات معاصر داستانی ایران به شمار میرود؛ این کتاب جدای از محتوای اثر گذارش که به بررسی جنگ و تبعات آن در زندگی افراد میپردازد، درسایرجنبهها نیز بسیار قوی عمل نموده و با مجموع عواملی چند( درونی و بیرونی) یک اثر کاملا موفق در میان صاحب نظران، اندیشمندان و مخاطبان قلمداد شده است.
(حنیف،1379: 11) شاید بتوان گفت که موضوع اصلیترین محمل و نقطۀ تلاقی عناصرکتاب در فضای داستان میباشد؛ با این تفاسیر و طبق مقدمهای که در ابتدای «کتاب دا» از زبان راوی آن آمده است و هم چنین با توجه به نام کتاب و تصویری که برآن نقش بسته است، شاید بتوان به طرز قاطعی گفت که موضوع ایناثر« زندگی یک زن قهرمان» است؛ زنی که به سخن خویش وقتی اشغالگران بعثی وحشیانه به وطنش هجوم می آورند و مردم شهرش رابه خاک و خون میکشند، دیگر آسوده زیستن برایش معنی و مفهومی ندارد.
». (همان: 147) به راستی، چه زاویۀ دیدی بهتر و قوی تر از« من راوی»میتواند انتقال دهنده وتوصیف گر احساس این لحظات باشد؟ 4-گفتگو: گفتگو به معنی سخن گفتن و مبادلۀ افکار و عقاید است و یکی ازمهمترین و تخصصی ترین عناصر داستانی و پیوند دهندۀ اندیشه نویسنده با مخاطب خویش است؛ به عبارتی به کمک این عنصر اساسی، نویسنده، آن چه را که در ذهن خود دارد به شکل گفتگوی میان شخصیتها درداستان آشکار میکند پس به طور کلی گفتگو عبارتست از «صحبتی که میان دو شخص یا بیشتر رد و بدل می شود یا آزادانه در ذهن شخصیت واحدی در اثر ادبی(داستان، نمایشنامه، شعر و...