چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری بر میزان پرخاشگری و هیجانخواهی رزمیکاران زن شهر آمل انجام شد. این تحقیق تجربی و به شکل میدانی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان رزمیکار 12تا 25 ساله شهر آمل در سال 89ـ1388 بودکه از این میان افراد واجد شرایط تعداد 40 نفر انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه گواه (20 نفر) و گروه آزمایشی (20 نفر) قرار گرفتند. برای جمعآوری دادهها از مقیاس هیجانخواهی زاکرمن (1979) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) استفاده شد. برنامه آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری در 6 جلسه 90 دقیقهای، هفتهای یک بار، برای آزمودنیهای گروه آزمایش اجرا شد. پس از اتمام برنامه آموزشی، پسآزمون برای هر دو گروه آزمایش و گواه اجرا گردید. نتایج با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس چندمتغیره نشان داد که آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری در گروه آزمایش معنیدار بوده است (0005/0P≤). بهعبارت دیگر، آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری موجب کاهش میزان پرخاشگری و هیجانخواهی گروه آزمایش، در مقایسه با گروه گواه، شده است.
خلاصه ماشینی:
The Effect of Cognitive–Behavioral Group Training on Aggression and Sensation Seeking Rates among Female Martial Artists in the City of Amol Bahman Akbari.
Islamic Azad University Branch of Tonekabon Abstract This study aimed to examine the effect of cognitive –behavioral group training on aggression and sensation seeking rates among female martial artists in Amol city.
In other words, the cognitive–behavioral group training led to the reduction in aggression and sensation seeking rates in the experimental group, as compared with the control group.
Keywords: cognitive–behavioral group training, aggression, sensation seeking, martial artists.
نتایج پژوهشهای توزندهجانی (1379) نشان داد که آموزش حل مسأله در کاهش پرخاشگری مؤثر است و این نتایج با یافتههای مطالعات در زمینه تأثیر درمان شناختی ـ رفتاری بر پرخاشگری همخوانی دارد.
با توجه به مباحث نظری مطرح شده در خصوص پرخاشگری و هیجانخواهی و ضرورت دوچندان این موضوع، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری بر میزان پرخاشگری و هیجانخواهی رزمیکاران1 زن است که تلاش میکند به فرضیههای ذیل پاسخ دهد.
بحث و نتیجهگیری در تبیین فرضیههای این پژوهش مبتنی بر اینکه آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری بر میزان پرخاشگری و هیجانخواهی (پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت) رزمیکاران زن مؤثر است مورد تأیید قرار گرفتند.
از اینرو آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری بر میزان پرخاشگری و هیجانخواهی در رزمیکاران زن تأثیر دارد.