چکیده:
کمبود توجه و تمرکز/ اختلال بیشفعالی (ADHD) یکی از رایجترین اختلالات شناخته شده عصب روانشناختی دوران کودکی است که برای کودک، خانواده و جامعه مشکلاتی را بهوجود میآورد. بنابراین، هدف این تحقیق بررسی اثربخشی آموزش الگوی ارتباطی زوجین بر میزان علائم نقص توجه و بیشفعالی دانشآموزان سنین 9-4 بود. 60 دانشآموز با علائم اختلال نقص توجه/ بیشفعالی ـ تکانشگری، به شیوه نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و سپس بهصورت تصادفی در دو گروه کنترل (30 نفر) و آزمایش (30 نفر) قرار گرفتند. دادههای حاصل با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. پژوهش حاضر نشان داد آموزش الگوی ارتباطی زوجین به والدین، میزان علائم ADHD کودکان را بهصورت معنیداری کاهش میدهد (بیتوجهی P=0/041، تکانشگری P=0/005 و بیشفعالی P=0/011). نتایج تحقیق نشان داد که از این روش میتوان به عنوان یک روش غیردارویی در کاهش علائم ADHD در کودکان مبتلا، استفاده کرد.
خلاصه ماشینی:
پژوهش حاضر نشان داد آموزش الگوی ارتباطی زوجین به والدین، میزان علائم ADHD کودکان را بهصورت معنیداری کاهش میدهد (بیتوجهی P=0/041، تکانشگری P=0/005 و بیشفعالی P=0/011).
بنابراین، اهمیت و ارزش تحقیق حاضر در این است که از طریق آموزش الگوی ارتباطی زوجین به آنها، بتوان عملکرد خانواده را بهبود بخشید و همچنین میزان علائم ADHD را در کودکان سنین 9-4 سال کاهش داد.
نتایج حاصل از این تحقیق به ترتیب فرضیههای مورد نظر به شرح زیر هستند: فرضیه اول: آموزش الگوی ارتباطی زوجین به والدین، میزان بیتوجهی دانشآموزان ADHD سنین 9-4 سال را کاهش میدهد.
در نتیجه، یافتههای تحقیق فوق نشاندهندة آن است که آموزش الگوی ارتباطی زوجین توانسته است میزان علائم ADHD کودکان سنین 9-4 سال را در ابعاد بیتوجهی غالب، تکانشگری و زیر نوع ترکیبی بیشفعالی کاهش دهد (05/0P<).
2- آموزش الگوی ارتباطی زوجین به والدین توانسته است میزان بیشفعالی دانشآموزان ADHD سنین 9-4 سال را کاهش دهد؛ لذا فرضیه دوم تایید شد (011/0 >p).
بحث و نتیجهگیری هدف از انجام این پژوهش، بررسی این نکته بود که آموزش الگوی ارتباطی زوجین به والدین دارای کودکان بیشفعال سنین 9-4 سال توانسته است علائم کودکان آنان شامل زیر نوع بیتوجهی، بیشفعالی و تکانشوری (05/0 p<) را کاهش دهد.
کرونیس و همکاران (2004) مطابق نتایج پژوهش خود، بیان کردهاند که آموزش والدین باعث کاهش مشکلات رفتاری در کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیشفعالی و همچنین، بهبود رفتارهای خانواده آنان گردیده است.
European Child & Adolescent Psychiatry, 61 (4), 54-62.
Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 30(4), 669–673.