چکیده:
پژوهش حاضر از نوع، کاربردي _ توسعهاي و از نظر روش توصيفي _ تحليلي و پيمايشي بوده که با هدف سنجش و تحليل شاخصهاي توسعة پايدار مسکن در مناطق 13گانه شهر مشهد انجام گرفته است. تعداد 68 متغیر توسعة پايدار در زمينه مسکن در قالب 5 شاخص اجتماعي، اقتصادي، کالبدي، دسترسي، زيست محيطي مورد سنجش قرار گرفتند و براي تجزيه و تحليل اطلاعات از مدل تاپسيس و ضريب پراکندگي، تحليل خوشه اي و رگرسيون چندگانه استفاده شده است. يافتههاي حاصل از اين پژوهش نشان داد که امتياز تاپسيس در شاخص تلفيقي(اجتماعي، اقتصادي، کالبدي، زيست محيطي و دسترسي) 41/0 بدست آمده که منطقه 11 بهترين وضعيت و منطقة 5 بدترين حالت را دارا بوده است. بررسي تطبيقي مناطق شهر مشهد بيانگر آن است که به لحاظ برخورداري از شاخصهاي توسعة پايدار در بخش مسکن نوعي عدم تجانس و واگرايي ميان مناطق حاکم است به طوريکه از 13 منطقه شهر مشهد 4/15 درصد در سطح برخوردار، 1/23 درصد در سطح نسبتاً برخوردار، 1/64 درصد از مناطق در سطح نیمه برخوردار و 4/15 درصد در سطح کمتر برخوردار قرار گرفته اند. بر اساس مدل رگرسيون چندگانه، بيشترين تأثير مستقيم در دست يابي به توسعة پايدار مسکن در کلانشهر مشهد مربوط به شاخصهاي کالبدي و در مراتب بعدي شاخصهاي اجتماعي، دسترسي و زيست محيطي مي باشند.
خلاصه ماشینی:
تحلیل فضایی وضعیت مسکن در کلانشهر مشهد با تأکید بر شاخصهای توسعه پایدار شهری مهدی زنگنه: استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران * دریافت: 20/5/1394 - پذیرش: 2/9/1394، صص 154-137 چکیده پژوهش حاضر از نوع، کاربردی _ توسعهای و از نظر روش توصیفی _ تحلیلی و پیمایشی بوده که با هدف سنجش و تحلیل شاخصهای توسعة پایدار مسکن در مناطق 13گانه شهر مشهد انجام گرفته است.
کلانشهر مشهد به عنوان دومین شهر کشور و با توجه به نقش تاریخی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی آن که در سطح ملی و جهانی شناخته شده است می تواند به عنوان یک الگو برای حل مشکلات سوء توسعه مسکن و توجه به توسعة پایدار مسکن شهری مورد توجه قرار گیرد و پژوهش موردی در این شهر می تواند در کاهش هزینهها و نارسائیهای اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی در بخش مسکن مؤثر باشد.
Winston & Pareja(2007) ، در مطالعه مسکن پایدار شهری؛ شاخصهای بین المللی توسعة پایدار و مسکن، مسکن را از جنبههای اساسی کیفیت زندگی و توسعة پایدار دانسته و به جهت اینکه مسکن از پتانسیلهای قابل توجهی جهت دست یابی به توسعة پایدار بر خوردار است، جنبههای مختلف مسکن (اجتماعی، اقتصادی و کالبدی، بویژه اجتماعی) باید از توجه بیشتری در سنجش توسعة پایدار برخوردار باشند Choguill(2007) ، در شناسایی سیاستهای حمایت کننده مسکن پایدار، بیان داشتند که کاهش فقر، ریشه کنی حلبی آبادها، حفاظت از محیط زیست و تقویت درآمدها از زمینههای پایداری هستند و دست یابی به پایداری در بخش مسکن بدون بهبود در اشتغال، فرصتها و درآمد نا امید کننده خواهد بود.