چکیده:
سبک، نمودار گزینش و ترکیب شاعر و نویسنده از امکانات متعدد زبانی است. همچنین
بیانگر تقلید یا نوآوری در دستگاههای مختلف زبان مانند دستگاه آوایی، دستگاه
واژگانی و نحوی است. از جمله مهمترین دستگاههای زبان، دستگاه بلاغی است که شامل
همه تزئینات بیانی و بدیعی و به تعبیری همة عناصر جمالی متن میشود. دستگاه بلاغی
برجستهترین و مهمترین دستگاه زبان ادبی است که میتوان روند آفرینش ادبی را در آن
ملاحظه نمود. زیرا به نظر میرسد نخستین دگرگونیهای سبکی در این دستگاه روی
میدهد. اساسیترین رکن این دستگاه تشبیه است که سایر اجزای دستگاه مانند استعاره،
تشخیص و حتی کنایه از آن ناشی میشود. با بررسی ساختار تشبیه به صورت دقیق میتوان
تحولات سبکی دستگاه بلاغی را نشان داد.
در این مقاله، با استفاده از آماری که از تحلیل کامل تشبیهات اشعار نیما، اخوان و
سهراب سپهری در دست است، سعی میشود تحولات سبکی ناشی از تشبیه در شعر نو به اجمال
بررسی شود.
Style reflects selection and combination of the language capabilities applied by the poet. On the other hand، it reflects the imitation and innovation in the language various aspects like phonology، words and grammar. Rhetoric system is one of the language systems. Rhetoric system includes all the language decorative tools such as expressive، rhetorical and، in other word، all the language decorative elements. Rhetoric system is the most important and major language system in which literature creation process can be observed. The reason includes that style related changes are occurred in this system. Simile، from which the other systems such as metaphor، personification and even irony are originated، is the basic element in this system. Rhetoric language system change can be simply shown by studying the simile structure.
This article tries to have a glance at the style related changes in Modern Poem simile by the statistics available on the full analysis of the similes used in the poetries by Nima، Akhavan and Sohrab Sepehri.
خلاصه ماشینی:
در این مقاله، با استفاده از آماری که از تحلیل کامل تشبیهات اشعار نیما، اخوان و سهراب سپهری در دست است، سعی میشود تحولات سبکی ناشی از تشبیه در شعر نو به اجمال بررسی شود.
در تشبیهات باز (مفصل) که وجه شبه و ادات تشبیه در ساختار آنها ذکر میشود، جایگاه چندانی برای مخاطب و مشارکت وی در متن باقی نمیماند؛ میتوان گفت چنین ساختارهایی به قول بارت «خواندنی» هستند: «این متن جریان خواندنی، خواننده را به سوی یک معنا رهنمون میشود.
با توجه به این آمار میتوان گفت ساختار تشبیهات نیما ـ به عنوان آغازگر شعر نوـ و سپهری عکس یکدیگر است.
وجه شبه و استخدام در میان وجوه شبهی که در اشعار این سه شاعر به چشم میخورد، سپهری در تشبیهات مفصل یا باز خود از وجوه شبهی سود برده است که دارای استخداماند و به نوعی میتوان گفت از هنریترین وجه شبه استفاده کرده است.
ویژگی دیگر دستگاه بلاغی شعر نو آوردن صفت هنری همراه ارکان تشبیه است که این موضوع را نیز میتوان به عنوان ویژگی سبکی قلمداد نمود.