چکیده:
این مقاله درصدد است دریابد کدام موقعیت مرتبط با کنشهای روزمرة زنان آنها را بیشتر به سمت دروغگویی سوق میدهد و چگونه میتوان این موقعیتها را دستهبندی و از هم متمایز کرد. برای این منظور بر مبنای دستهبندی مورد بحث سه نوع موقعیت در چهارچوب نظری طراحی شد تا میزان تمایل زنان به دروغگویی در هر یک از این سه نوع موقعیت به طور کلی و نیز متناسب با موقعیت اجتماعیشان (مبنی بر خانهدار بودن، کارمند بودن، و شاغل آزاد بودن) به طور خاص مشخص شود. این تحقیق با استفاده از تکنیک پرسشنامه و در میان 280 زن ساکن و شاغل در منطقة 6، از سه گروه زنان خانهدار، کارمند و شاغل آزاد انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که به طور کلی زنان کارمند کمتر از دو گروه دیگر دروغ میگویند و زنان در موقعیت تسهیلکنندة روابط اجتماعی به نسبت دو موقعیت دیگر بیشتر دروغ میگویند.
خلاصه ماشینی:
"برای این منظور بر مبنای دسته بندی مورد بحث سه نوع موقعیت در چهارچوب نظری طراحی شد تا میزان تمایل زنان به دروغ گویی در هر یک از ایـن سـه نوع موقعیت به طور کلی و نیز متناسب با موقعیت اجتماعی شان (مبنی بر خانه دار بـودن ، کارمند بودن ، و شاغل آزاد بودن ) به طور خاص مشخص شود.
او ضـمن تلقـی بسـیار عامی که از دروغ دارد، ارزیابی ای بسیار منفی دربـارة راسـت گـویی ایرانیـان معاصـر ارائـه می کند؛ چنان که در مدخل کتاب خویش آورده است : منظور ما از دروغ «نمایش نادرسـت از واقعیـات و مکنونـات » اسـت و شـامل چهـره هـای گوناگونی می شود، مانند دروغ گویی و دورویی ، تظاهر و تملق ، فریب و کلاه گـذاری ، ریـا و تزویر، خلف عهد و خیانت ، نفاق و ناروایی و امثال آن ؛ به طوری که می دانیم این خصلت یا سنت یک مسئلة اخلاقی سادة فردی ، که اختصاص به مـا ایرانیـان داشـته باشـد، نیسـت و توسعه در همة فرهنگ ها و تأثیر در کلیة شئون زندگی فردی و اجتماعی ملت ها دارد، ولـی شاید بتوانیم بگوییم که کشور عزیزمان ایران ، بیش از سایر جاها و مردم دیگر دنیا درگیـر بـا آن می باشد.
همان طور که گفته شد، این امر ممکن است به دلیل استقلال مالی و اعتماد به نفس این زنان باشد؛ زیرا آنان کم تر نگران قرار گرفتن در موقعیت های سرزنش آمیز و به هم خوردن روابط اجتماعی شان اند، امـا بـین شغل و دروغ گویی به مثابة سلاح رابطة معناداری بـه دسـت نیامـد."