خلاصه ماشینی:
"شعر و شاعری در حدیث یزدانی (به تصویر صفحه مراجعه شود) دکتر سید یحیی یثربی «قل لعبادی یقولوا التی هی احسن»قرآن کریم(1) معنی شعر برای بررسی موقعیت شعر و شاعری،در قرآن مجید لازم است که نخست اطلاقات و کاربردهای واژه شعر و شاعری را،به دقت مورد توجه قرار دهیم.
شعر به این معنی عبارت است از شعری که دارای شرایط زیر باشد: الف)مبادی خیالی،وزن،قافیه،بحر.
یعنی مطالب ناشی از یک شعور مرموز و غیرعادی،براساس الهام و تلقین اجنه و شیاطین،دارای سجع،اما لزوم رعایت بحر و وزن،شعر به این معنی،در قرآن پنج بار به شرح زیر آمده است الف:«شعر»،یک مورد:«و ما علمناه شعر و ما ینبغی له ان هو الا ذکر و قرآن مبین».
(25)و اصولا، شعور و مشتقات آن که بیست و هفت بار در قرآن کریم آمده است،تنها چهار مورد از آنها،جزء آیات مدنی بوده،بقیه،جزء آیات مکی هستند(26) همانطوری که آیات مربوط به رد اتهام پیامبر اکرم(ص)به جنون(به معنی خاص کلمه)و کهانت، همگی در مکه نازل شدهاند.
چه،کار شیاطین و رسولان آنها جز شر و کذب و گمراهی نمیتواند باشد،بنابراین کار آنان با هدایت و انسانها در تضاد است و چون هدف از بعثت انبیاء(ع)هدایت و رشد انسانهاست،نباید میان انبیاء الهی و کسانی که دستآموز شیاطین و اجنهاند، هیچگونه ارتباط و سنخیتی وجود داشته باشد: چنانکه قرآن کریم نیز بر این نکته تأکید دارد.
(21)-المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم،محمد فؤاد عبدالباقی،ماده«شعر»،«مجنون»،«جنه»و«کاهن»به جز آیه معروف«و الشعراء»که در این اثر جزء آیات مدنی آمده است در حالی که بنابر قول صحیح،این آیه هم مکی است مراجعه شود به: المیزان،چاپ دوم،ج 15،ص 331."